اشعار سرخ دل‌شکنش را بیاورید

دم‌نوحه‌های سینه‌زنش را بیاورید

دارد صدای قافله از دور می‌‌رسد

اسفندِ وقت آمدنش را بیاورید

بعد از کتیبه‌های حسینیه، زودتر

سینی چای ‌ریختنش را بیاورید

دادم لباس مشکی خود را به مادرم

آری بساط دوختنش را بیاورید

دلشوره‌های خواهر او بیشتر شده

اسباب غم ‌نداشتنش را بیاورید

سر نیزه‌های کوفه صدا می‌‌زدند تو را:

«ما تشنه‌ایم؛ پس بدنش را بیاورید»

دارد به قتلگاه چه نزدیک می‌‌شود

زینب! رباب! پیرهنش را بیاورید

حالا رسیده عصر دهم، گفت خواهرش:

اموال غارتی تنش را بیاورید