- تاریخ انتشار: ۱۳۹۳/۱۰/۰۲
- بازدید: ۶۴۸۴
- شماره مطلب: ۸۲۲
-
چاپ
ترانۀ عاشورایی عبدالجبار کاکایی
جایی که شمر تعزیه اشکاشو پنهون میکنه
به عقل وامونده بگو یه روز تو رو رها کنه
دست از سر تو برداره راهی کربلا کنه
چارۀ عاشقی چیه وقتی لب تشنه میخواد
عقلو نمیشه ببری وقتی که همرات نمییاد
چارۀ عاشقی چیه وفتی دل تو زخمیه
قید تحملو بزن ببین حقیقت با کیه
گیرم که عقلو بردی و رفتی و مستی پا نداد
جواب عشقو چی میدی وقتی که از تو جون میخواد
پرچمو دستم میگیرم دور سرم تکون میدم
از همه دیوونه ترم، پاش برسه نشون میدم
عشقو بیار تو کوچهها که عقلمون خونگیه
دهل بزن، دهل بزن نوبت دیوونگیه
ببین رو بوم خونهها پرچمای سبز و سیا
علامتا و علما، عاشقا وعاشقیا
لباس قرمز میپوشه یکی، یزیدش میکنن
یکی امام حسین میشه، تشنه شهیدش میکنن
داغ حسین تشنه لب، زینبُ محزون میکنه
جایی که شمر تعزیه اشکاشو پنهون میکنه
عشقو بیار تو کوچهها گریۀ مردمو ببین
ابن زیاد بی صفت، طفلای مسلمو ببین
ببین وداع آخرُ ، زمزمههای خواهرُ
چطور به میدون میبره بچههای برادرُ
مثل یه حبه قندی که تو آب چشمه حل میشه
تا لب قاسم میرسه، تلخه ولی عسل میشه
پرچمو دستم میگیرم دور سرم تکون میدم
از همه دیوونهترم، پاش برسه نشون میدم
-
تُنگ بلور
با سینهای که تنگ بلور است، یا حسین
ما و دلی که سنگ صبور است، یا حسین
چون آب ِچاه از لب تو هر که دور شد
تا روز حشر، زنده به گور است، یا حسین
-
موج نام
باز هم پژواک گام کیست این؟
بر علمها، موج نام کیست این؟
عقلها، مست جنون کیستند؟
عشقها، گریان خون کیستند؟
-
بوی علمها
باز هم پژواک گام کیست این؟
بر علمها موج نام کیست این؟
عقلها مست جنون کیستند؟
عشقها گریان خون کیستند؟
-
نشد امسال...
یک شهر دعاکرد و بلا کم نشد امسال
خون شد جگر خلق و محرم نشد امسال
ای ماه چه دیر آمدی از راه و عجیب است
دلواپستوعالم و آدم نشد امسال
ترانۀ عاشورایی عبدالجبار کاکایی
جایی که شمر تعزیه اشکاشو پنهون میکنه
به عقل وامونده بگو یه روز تو رو رها کنه
دست از سر تو برداره راهی کربلا کنه
چارۀ عاشقی چیه وقتی لب تشنه میخواد
عقلو نمیشه ببری وقتی که همرات نمییاد
چارۀ عاشقی چیه وفتی دل تو زخمیه
قید تحملو بزن ببین حقیقت با کیه
گیرم که عقلو بردی و رفتی و مستی پا نداد
جواب عشقو چی میدی وقتی که از تو جون میخواد
پرچمو دستم میگیرم دور سرم تکون میدم
از همه دیوونه ترم، پاش برسه نشون میدم
عشقو بیار تو کوچهها که عقلمون خونگیه
دهل بزن، دهل بزن نوبت دیوونگیه
ببین رو بوم خونهها پرچمای سبز و سیا
علامتا و علما، عاشقا وعاشقیا
لباس قرمز میپوشه یکی، یزیدش میکنن
یکی امام حسین میشه، تشنه شهیدش میکنن
داغ حسین تشنه لب، زینبُ محزون میکنه
جایی که شمر تعزیه اشکاشو پنهون میکنه
عشقو بیار تو کوچهها گریۀ مردمو ببین
ابن زیاد بی صفت، طفلای مسلمو ببین
ببین وداع آخرُ ، زمزمههای خواهرُ
چطور به میدون میبره بچههای برادرُ
مثل یه حبه قندی که تو آب چشمه حل میشه
تا لب قاسم میرسه، تلخه ولی عسل میشه
پرچمو دستم میگیرم دور سرم تکون میدم
از همه دیوونهترم، پاش برسه نشون میدم