دریای من! به ساحل چشمم کران بده  

بر خاک تشنه کام عطش خیز، جان بده

یک عمر از نگاه تو نیرو گرفته‌ام ‌

این بار هم تو خواهر خود را توان بده

ای من فدای اشک غریبانه‌ات حسین  

سهم مرا از ‌این فیض بیکران بده

بگذار پیش مرگ تو باشم عزیز دل  

دیگر کسی نمانده به جز من ‌امان بده

جانم به لب رسیده بشکن سکوت را  

از مهر و لطف گوشۀ چشمی نشان بده

سهم کبوتران مرا هم از‌ این عروج  

پرواز تا کرانۀ هفت آسمان بده