ما نوکران دائم این آستانه‌ایم
با نوکری به درگهتان جاودانه‌ایم
ما با دعای مادرتان هیئتی شدیم
ممنون لطف و مرحمت مادرانه‌ایم
با هر سلام نزد شما گریه می کنیم
ای جان من! که منتظر یک بهانه‌ایم
گاهی میان مجلستان سیل میشویم
گاهی شبیه رود به دریا روانه‌ایم
غیر از بساط روضه ز عالم بریده‌ایم
خسته ز رنج و درد و غم این زمانه‌ایم
هر بیت این غزل به خدا وصف حال ماست
ما کاملا همین غزل عاشقانه‌ایم
ما را به جان مادر زینب، رها نکن
چون نوکران دائم این آستانه‌ایم
حال و روزم با عنایات تو بهتر میشود
چشمهایم در هوای عشق تو تر میشود
نسبت ما با تو این باشد که در روز جزا
مادرت بر جمع عشاق تو مادر میشود
تو بی بدیل و بزرگ و بلند والایی
که داده است خدا بر تو شأن سقایی
اگر چه مادرت ام البنین بود آقا
ولی به حضرت زهرا، عزیز زهرایی
هر آن کس به تو مبتلا میشود
ز دنیا و عقبا جدا میشود
و سنگی که باشد بدون بها
به لطف نگاهت طلا میشود
ما نوکران دائم این آستانه‌ایم
با نوکری به درگهتان جاودانه‌ایم
ما با دعای مادرتان هیئتی شدیم
ممنون لطف و مرحمت مادرانه‌ایم
با هر سلام نزد شما گریه می کنیم
ای جان من! که منتظر یک بهانه‌ایم
گاهی میان مجلستان سیل میشویم
گاهی شبیه رود به دریا روانه‌ایم
غیر از بساط روضه ز عالم بریده‌ایم
خسته ز رنج و درد و غم این زمانه‌ایم
هر بیت این غزل به خدا وصف حال ماست
ما کاملا همین غزل عاشقانه‌ایم
ما را به جان مادر زینب، رها نکن
چون نوکران دائم این آستانه‌ایم
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
