من در بقیع ناله زدم یا گریستم
باران شدم برای شما تا گریستم

مادر صدام کردی و شرمنده‌ات شدم
بودم کنیز و پای تو آقا، گریستم

زخمت زیاد بود و تو مادر نداشتی
من هم به جای حضرت زهرا گریستم

دیگر لبم به آب خنک بعد تو نخورد
تشنه به یاد خشکی لب‌ها گریستم

عباس و بچه‌های علی نذر موی تو
کردم فدای تو همه دنیا، گریستم

دستش اگر جدا شده غصّه نخورده‌ام
از اینکه تو شدی تک و تنها گریستم

باور نمی‌کنم به سر او عمود خورد
بر روی نعش او شده دعوا؛ گریستم

رأسش به دست حرمله افتاد و کوفه رفت
با بستن سرش سر نی‌ها گریستم

از شرم معجر، او سر نی بی قرار بود
با گریه‌های غیرت سقا گریستم

در بیت حزن مادرتان صبح تا غروب
باران شدم برای تو آقا، گریستم