شد مقدر که شود جام، حسن باده، حسین
بنویسند حسن، خوانده شود ساده: حسین
کربلا هست همان انک بالواد حسن
یا بقیع است همان خطۀ آباد حسین
قاسم ای پنجرۀ باز شده رو به بقیع
مجتبای حرمی و به تو دل داده حسین
داغ سرخ تو مبادا جگرش را بدرد
آه ای اکبر و ای اصغر و سجاد حسین
نیزه‌ها هلهله کردند به روی بدنت
تا به بالا نرود ناله و فریاد حسین
نعل‌ها روی تنت نقش ضریحی زده‌اند
تا شود سینۀ تو پنجره فولاد حسین
دست و پا می‌زنی، افتاده عمو یاد حسن
زخم پهلوی تو آورد که را یاد حسین؟
مجمع کوچه و گودال شده روضه تو
هم حسن پیش تو جان داده، هم افتاده حسین
یا والقمر! والشمس! مزمّل! اباالفضل
ای قبله گاه شاعر بیدل، اباالفضل!
الفاظ موج و، دامنت ساحل اباالفضل!
یا دائم الفضل علی السائل، اباالفضل
وقتی به جان شاخۀ طوبی خزان افتاد
اشک خدا باران شد و از آسمان افتاد
خون دلت ریشه دوانده بین خاک طوس
خون لبت بعدش به جان زعفران افتاد
میان هلهله سینه مجال آه نداشت
برای گریه شریکی نبود و چاه نداشت
درست مثل فدک پاره پاره شد جگرش
شبیه مادر خود حال رو به راه نداشت
در حرم پیچید عطر سیب، زائر فیض برد
هرکسی در بارگاهت بود، حاضر فیض برد
با بیان روضه‌‌هایت پلک من هم خیس شد
چشم‌هایم چون زمین خشک و بایر فیض برد
شد مقدر که شود جام، حسن باده، حسین
بنویسند حسن، خوانده شود ساده: حسین
کربلا هست همان انک بالواد حسن
یا بقیع است همان خطۀ آباد حسین
قاسم ای پنجرۀ باز شده رو به بقیع
مجتبای حرمی و به تو دل داده حسین
داغ سرخ تو مبادا جگرش را بدرد
آه ای اکبر و ای اصغر و سجاد حسین
نیزه‌ها هلهله کردند به روی بدنت
تا به بالا نرود ناله و فریاد حسین
نعل‌ها روی تنت نقش ضریحی زده‌اند
تا شود سینۀ تو پنجره فولاد حسین
دست و پا می‌زنی، افتاده عمو یاد حسن
زخم پهلوی تو آورد که را یاد حسین؟
مجمع کوچه و گودال شده روضه تو
هم حسن پیش تو جان داده، هم افتاده حسین
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
