بگذرید از گنهم، من خجل اربابم

هر چه باشد نمی‌از خاک و گل اربابم

بین ما گرچه زمین تا به سما فاصله است

نیستم دور، که من متصل اربابم

حور و غلمان جنان هم دل من را نبرند

من فقط مشتری روی گل اربابم

هرکسی روز جزا همره ارباب خود است

من کی‌ام، منتسب و مشتمل اربابم

گرمی‌مهر حسین است انیس دل من

با وجودی که بدم مشتعل اربابم

شب جمعه ست گدا سوی حرم آمده است

راستش مست و خمارم کسل اربابم

با غم روضۀ شهزادۀ او می‌سوزم

سخت می‌سوزم و خود معتدل اربابم

ارباً اربا که شنیدید خدا می‌داند

من مصیبت زدۀ داغ دل اربابم

خویش را با سر زانو به تن پاره رساند

لشگری خندد و من منفعل اربابم