وا نکردم سفرۀ دل پیش کس الا حسین

فرق دارد با همه بحث رفاقت با حسین

روضه می‌‌خواند یکی من هم که کارم گریه است

کار ما رونق گرفت آنجا که گفتم یا حسین

اشک را مانند در فردای محشر می‌‌خرند

قطره‌ای را می‌‌خرد هم قیمت دریا، حسین

جمعیت بالای سر اینجا همیشه کمتر است

چون که دارد جنت الاعلا به زیر پا حسین

نوکرش را از همان اول به نام خود نوشت

قبل دنیا آمدن پس بوده فکر ما حسین

دیر آمد خواهرش، قاتل سرش را برده بود

ماند در گودال آخر پیکرش تنها حسین

دخترش در راه این را چند باری گفته است

باز افتاد از سر نیزه سر بابا حسین