چه اعجازی است در کویت که دارد بهترین‌ها را

که خالی کرده از شوقش تمام سرزمین‌ها را

همه از خانه‌ها بیرون زدند و عازم یارند

دل باجمع بودن داده‌ای گوشه نشین‌ها را

مسیحی، ارمنی، هندو میان زائران هستند

تو یکجا جمع کردی زیر قبه کل دین‌ها را

زمین کربلا در آسمان هم مشتری دارد

همان روز ازل برده دل عرش برین‌ها را

مدال کربلا رفتن به روی سینۀ ما نیست

رکاب کج ندارد فیض دیدار نگین‌ها را

تمام کارهایم جور بود اما نشد آخر

و پایین می‌زنم دیگر به گریه آستین‌ها را

دوباره آخرش من ماندم و یک بغض هرساله

کنار عکس شش گوشه نشستم اربعین‌ها را

نجف تا کربلا پای پیاده عین معراج است

خیالش مست کرده تا ابد روح الامین‌ها را

به روضه آمدم شاید که اسمم را تو بنویسی

نگاهی از سر احسان کنی این دل غمین‌ها را