در حسینیۀ جبین روضه است

خط به خط گریه، چین به چین روضه است

آسمان گریه کرده بالاخره

هرشبی را که در زمین روضه است

به کجا می‌روی؟ در عالم اگر

خبری هست در همین روضه است

سند ادعای من محشر

که بفهمی‌تمام دین روضه است

هدیۀ ما به ساکنان بهشت

باز در روز واپسین روضه است

در میان ا‌هالی گریه

اولین روضه، آخرین روضه است

اینکه بعد از غدیر، پیغمبر

از علی گفت و گفت، این روضه است

زهر کم کم بر او اثر می‌کرد

زردی چهره هم یقین روضه است

لفظ ارْجع فانّۀهْجر

تا قلم خواست، بدترین روضه است

با گریزش شکستن دندان

وسط کوچه، اولین روضه است

با دلیل شهادت زهرا

لفظ پیغمبر امین روضه است

شتر سرخ در جمل فتنه است

اسب اما بدون زین روضه است

***

روضه از این به بعد رفت به دشت

روضه دنبال خواهرش می‌گشت

روضه شد عاطفی، دمی‌ که حسین

یک قدم رفت یک قدم برگشت

با غدیر و کریم و بزم شراب

روضه می‌زد گریز هی بر تشت

کاش بودم پس از دوماه عزا

پشت باب الجواد، ساعت هشت