طبعم به ولای آن دو لبخند

شد نغمه سرای آن دو لبخند

مانده است هنوز بر لب طف

تأثیر صفای آن دو لبخند

بر صورت خون گرفتۀ عشق

زیباست جلای آن دو لبخند

لبخند حسین و خندۀ جون

عالم به فدای آن دو لبخند

در خرمن اشتیاق عرفان

افتاده بلای آن دو لبخند

هر لحظه قیامتی است بر پا

در صحن و سرای آن دو لبخند

بس کشته که غرق خون فتاده

در کرب و بلای آن دو لبخند

من پیرو مذهب جنونم

مثل شهدای آن دو لبخند

غلتیده به خون هزار ساقی

لب تشنه، به پای آن دو لبخند

شد فلسفه گنگ و مات و مبهوت

در چون و چرای آن دو لبخند

خاصان و مقربان درگاه

هستند گدای آن دو لبخند

جاری است تبسم خداوند

در آینه های آن دو لبخند

سهل است هزار بار مردن

هر دم، به ازای آن دو لبخند

از قدرت این جهان برون است

تعیین بهای آن دو لبخند