چون او کسی به راه وفا، یاوری نکرد  

خون جگر نخورد و پیام آوری نکرد

زینب که مثل او کسی از داغدیدگان  

با اشک چشم خویش، گهرپروری نکرد

بعد از وداع روز دهم، با ستارگان  

کوتاهی از وظیفۀ هم سنگری نکرد

در حق غنچه‌های دل افسردۀ یتیم  

چون او کسی مراقبت و مادری نکرد

یعنی برای رفع خطر از کبوتران  

خود را نگین حلقۀ انگشتری نکرد

جز دختر شقایق محراب، هیچ کس  

در دشت خون وعاطفه برزیگری نکرد

کسی در میان آتش و خون، زیر خیمه‌ها  

ماه شب چهارده را، بستری نکرد

بعد از امام‌ آینه‌ها، با کلام نور  

هیچ آفتاب‌ این همه روشنگری نکرد

همراه کاروان اسیران، خدای صبر  

کاری به جز رسالت و پیغمبری نکرد

جز او که بود شاهد محمل نشین کسی  

دیدار تازه با گل خاکستری نکرد

در سایبان محمل غم، با هلال خویش  

جز صحبت از شکوه و بلند اختری نکرد

در راه شام و کوفه، کسی جز وفای او  

گل‌های باغ عاطفه را رهبری نکرد

ویرانه بود و در به دری، باز لحظه‌ای  

غفلت ز حال لالۀ نیلوفری نکرد

یادش هماره مظهر عزتمداری است
نامش همیشه بر لب ‌ایام جاری است