ای حضرت عشق! یاری‌ام کن
زردم ز خزان ، بهاری‌ام کن
جز شور سفر به سر ندارم
ره توشه به جز خطر ندارم
با لطف تو اهل راز گشتم
عذرم بپذیر! بازگشتم
ای حضرت عشق! دست گیرم
من حر توام، مخواه اسیرم
بگذار که در رکاب باشم
هیهای تو را جواب باشم
ای وای اگر که حر نباشم
خالی ز خود، ز تو پر نباشم
در وادی عشق بی نهایت
بگذرا که جان کنم فدایت
از محبس تن بکش برونم
اذن فوران بده به خونم
ای حضرت عشق! یاری‌ام کن
زردم ز خزان، بهاری‌ام کن
از خیمه‌گاه زخمی آب
دود حریق العطش تا عرش می‌رفت
_ امداد را _ پیچیده در شولای طوفان
مردی
به نام آبی دریا
به شط زد ....
هشدار که یار ناامیدی نشوی
زنهار که غرقه در پلیدی نشوی
رفتند حسینیان و گلگون کفنان
هشدار در ین عرصه یزیدی نشوی
یاری که پر از خون جگر شد جامش
این بود به روز واپسین پیغامش
آن کس که ره حسین را می‌پوید
شهد است شرنگ عاشقی در کامش
بنگر که چگونه من رها کرد و گذشت
از خویش بریده، عزم ما کرد و گذشت
«هل من» چو شنید پای در راه نهاد
بر خون حسین اقتدا کرد و گذشت
ای حضرت عشق! یاری‌ام کن
زردم ز خزان ، بهاری‌ام کن
جز شور سفر به سر ندارم
ره توشه به جز خطر ندارم
با لطف تو اهل راز گشتم
عذرم بپذیر! بازگشتم
ای حضرت عشق! دست گیرم
من حر توام، مخواه اسیرم
بگذار که در رکاب باشم
هیهای تو را جواب باشم
ای وای اگر که حر نباشم
خالی ز خود، ز تو پر نباشم
در وادی عشق بی نهایت
بگذرا که جان کنم فدایت
از محبس تن بکش برونم
اذن فوران بده به خونم
ای حضرت عشق! یاری‌ام کن
زردم ز خزان، بهاری‌ام کن
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
