سوز دعاست همدم شب زنده داری‌ات
ای من فدای عالم شب زنده داری‌ات

بر تارک سیاهی شب تیغ می‌کشی
ای آفتاب، پرچم شب زنده داری‌ات

پروانه‌وار گرد حرم چرخ می‌زدی
بیت الحرام محرم شب زنده داری‌ات

بوی بهشت می‌وزد از جامۀ سحر
ای گل زواپسین دم شب زنده داری‌ات

ایمن شد از عذاب جهان تا فرو چکید
بر روی خاک شبنم شب زنده داری‌ات

روشن‌ترین طریقۀ پیکار با ستم
شد بر کتاب اعظم شب زنده داری‌ات

زنجیر هم به پای تو خونابه می‌گریست
چون شد جدا ز مقدم شب زنده داری‌ات