چون راهشان به مقتل شاه زمن فتاد
گردون ز بانگ نوحه، توانش ز تن فتاد
مرغان بال‌بسته‌ی صیّاد دیده را
نظّاره بر صنوبر و سرو و سمن فتاد
هرجا ز نغمه، بلبل دستان‌سرا خموش
هرجا ز نطق، طوطی شکّرشکن فتاد
کلثوم بر جراحت عبّاس، موفشان
یا در یمن، گذار غزال ختن فتاد؟
با آه و ناله، عترت آل رسول را
بر گِرد کشتگان ستم، انجمن فتاد
ز‌آن انجمن، چو مونس یعقوب اهل‌بیت
چشمش به چشم یوسف گل‌پیرهن فتاد،
آهی ز دل کشید، جگرسوز کآتشی
بر خرمن سکون زمین و زمن فتاد
کای آسمان! هنوز ز اطلس، قبا؟ مگر
آگه نه‌ای که کشته‌ی من، بی‌کفن فتاد؟
روزی که اهل‌بیت رسالت، به شام شد
یکباره صبحِ شام، مبدّل به شام شد
ز‌آن بوم شوم، از پی نظّاره مرد و زن
آن یک به برزن آمد و این یک به بام شد
این دست ما و دامنت، ای دست کردگار!
دستی به دادخواهی ما، ز آستین برآر
در انتقام خون شهیدان تشنهکام
چشم امید ما نبُوَد، جز به ذوالفقار
چون بیگناه کشته شد، آن شاه دینپناه
آمد ز دودِ آهِ اسیران، فلک سیاه
چندان که اشکشان به رخ، از شامیان جنود
چندان که آهشان به لب، از کوفیان سپاه
چون راهشان به مقتل شاه زمن فتاد
گردون ز بانگ نوحه، توانش ز تن فتاد
مرغان بال‌بسته‌ی صیّاد دیده را
نظّاره بر صنوبر و سرو و سمن فتاد
هرجا ز نغمه، بلبل دستان‌سرا خموش
هرجا ز نطق، طوطی شکّرشکن فتاد
کلثوم بر جراحت عبّاس، موفشان
یا در یمن، گذار غزال ختن فتاد؟
با آه و ناله، عترت آل رسول را
بر گِرد کشتگان ستم، انجمن فتاد
ز‌آن انجمن، چو مونس یعقوب اهل‌بیت
چشمش به چشم یوسف گل‌پیرهن فتاد،
آهی ز دل کشید، جگرسوز کآتشی
بر خرمن سکون زمین و زمن فتاد
کای آسمان! هنوز ز اطلس، قبا؟ مگر
آگه نه‌ای که کشته‌ی من، بی‌کفن فتاد؟
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
