بسم الله الرحمن الرحیم اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم ببین می‌توانی بمانی بمان عزیزم تو خیلی جوانی بمان تو هم مثل من نیمه جانی بمان زمین‌گیر من، آسمانی، بمان اگر می‌شود می‌توانی بمان تو نیلوفرانه‌ترین یاسِ شهر وجود تو کانون احساس شهر دعاگوی هر قدر نشناس شهر نکش دست از دستِ دستاس شهر نباشی، چه آبی، چه نانی، بمان چه شد با علی همسفر ماندنت چه شد ماجرای سپرماندنت چه شد پای حرف پدر ماندنت پس از غُصّه‌ی پشت در ماندنت ندارد علی همزبانی بمان برای علی بی تو بد می‌شود بدون تو غم بی‌عدد می‌شود نرو که غرورم لگد می‌شود و این سقف، سنگِ لحد می‌شود تو باید غمم را بدانی بمان چرا اشک را آبرو می‌کنی چرا چادرت را رفو می‌کنی چرا استخوان در گلو می‌کنی چرا مرگ را آرزو می‌کنی چه کم دارد این زندگانی بمان صابر خراسانی