لشگر هجوم عام نمودند بر سرش
آن یک به تیغ می‌زد و این یک به خنجرش
با حربه اکتفا ننمودند و فرقه‌ای
خاکم به سر! زدند ز کین، سنگ بر سرش
هر تیر و تیغ و نیزه و خنجر بر او رسید
سر زد به قلب اطهر جدّ مطهّرش
یا رب! چه بود حالت بابش در آن زمان؟
آیا چه حال داشت در آن لحظه، مادرش؟
بهر کدام درد دلش، ناله سر کنم؟
گویم ز جسم یا ز دل پُر ز آذرش؟
آن سوزِ تشنه‌کامی و آن تاب آفتاب
و‌آن یاوران غرقه به خون، در برابرش
پشتش شکسته از غم عبّاس نام‌دار
آتش فکنده بر جگرش، داغ اکبرش
نه یار و یاوری، نه معین و نه لشگری
نه قاسمش به جا و نه عون و نه جعفرش
افتاده نخلِ قدّ علی اکبرش ز پا
پُر خون ز تیر حرمله، حلقوم اصغرش
از کثرت جراحت و زخم و غم و عطش
دیگر نمانْد تابِ مکان بر تکاورش
پس آن بزرگوار ز زین بر زمین فتاد
سیماب‌وار لرزه به عرش برین فتاد
حلال جمیع مشکلات است حسین
شویندۀ لوح سیئات است حسین
ای شیعه! تو را چه غم ز توفان بلا؟
جایی که سفینه النجاه است حسین
این شنیدم که چو آید به فغان، طفل یتیم
افتد از نالهی او، زلزله بر عرش عظیم
گر چنین است، چه کرده است ندانم با عرش
آه طفلی که غریب است و اسیر است و یتیم؟
تا چند زنی ظالم! چوب این لب عطشان را؟
بردار از این لبها، این چوب خزیران را
آخر نه تو را این سر، مهمان بُوَد؟ ای کافر!
تا چند روا داری، آزردن مهمان را؟
چون که گردیدند با احوال زار
آل عصمت، عازم شهر و دیار
وقت شد تا عترت شاه حجاز
از اسیری در وطن گردند باز
لشگر هجوم عام نمودند بر سرش
آن یک به تیغ می‌زد و این یک به خنجرش
با حربه اکتفا ننمودند و فرقه‌ای
خاکم به سر! زدند ز کین، سنگ بر سرش
هر تیر و تیغ و نیزه و خنجر بر او رسید
سر زد به قلب اطهر جدّ مطهّرش
یا رب! چه بود حالت بابش در آن زمان؟
آیا چه حال داشت در آن لحظه، مادرش؟
بهر کدام درد دلش، ناله سر کنم؟
گویم ز جسم یا ز دل پُر ز آذرش؟
آن سوزِ تشنه‌کامی و آن تاب آفتاب
و‌آن یاوران غرقه به خون، در برابرش
پشتش شکسته از غم عبّاس نام‌دار
آتش فکنده بر جگرش، داغ اکبرش
نه یار و یاوری، نه معین و نه لشگری
نه قاسمش به جا و نه عون و نه جعفرش
افتاده نخلِ قدّ علی اکبرش ز پا
پُر خون ز تیر حرمله، حلقوم اصغرش
از کثرت جراحت و زخم و غم و عطش
دیگر نمانْد تابِ مکان بر تکاورش
پس آن بزرگوار ز زین بر زمین فتاد
سیماب‌وار لرزه به عرش برین فتاد
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
