دل ناتوان لیلا، ز غم تو می‌گدازد
چه کند اگر نسوزد؟ چه کند اگر نسازد؟
تو سوار روی نی، مادر دل‌کبابت از پی
نه عجب اگر که در پای نی تو، سر ببازد
تو اگر چه سربلندی، نظری به زیر پا کن
که نظر به زیر‌دستان، به بزرگ می‌بَرازد
تو همای دولتی، سایه فکن بر این ضعیفان
که به زیر سایه‌ات سرو بلند، سر فرازد
تو سوار یکّه‌تازی، به پیادگان مدارا
که پیاده را نشاید، ز پی سواره تازد
من اگر ز غم بمیرم، ز سرت نظر نگیرم
که به چون تو نازنینی، دل عالمی ببازد
چه شود اگر نوازش کنی از نیازمندان؟
چو نیِ تو بند‌بندم، ز غم تو می‌نوازد
ای یک جهان برادر! وی نور هر دو دیده!
چون حال زار خواهر، چشم فلک ندیده
بی‌‌محمل و عماری، بی‌‌آشنا و یاری
سرگَرد هر دیاری، خاتون داغ‌دیده
ناله‌ی نی است، ای دل! یا که از لب شاه است؟
یا که نخله‌ی طور و نغمه‌ی «اَنَا الله» است؟
داستان دستان است، از فراز شاخ گل
یا که بانگ قرآن است، کز شه فلک جاه است؟
تا تو شدی کشته ما، بی‌‌سر و سامان شدیم
یک‌سره سر‌گشته‌ی کوه و بیابان شدیم
خیمه و خرگاه ما، رفت به باد فنا
به لجّه‌ی غم اسیر، دچار توفان شدیم
جلوه‌ی روی تو بود، طور مناجات ما
کعبه‌ی کوی تو بود، قبله‌ی حاجات ما
شربت دیدار تو، آب حیات همه
صحبت این ناکسان، مرگ مفاجات ما
دل ناتوان لیلا، ز غم تو می‌گدازد
چه کند اگر نسوزد؟ چه کند اگر نسازد؟
تو سوار روی نی، مادر دل‌کبابت از پی
نه عجب اگر که در پای نی تو، سر ببازد
تو اگر چه سربلندی، نظری به زیر پا کن
که نظر به زیر‌دستان، به بزرگ می‌بَرازد
تو همای دولتی، سایه فکن بر این ضعیفان
که به زیر سایه‌ات سرو بلند، سر فرازد
تو سوار یکّه‌تازی، به پیادگان مدارا
که پیاده را نشاید، ز پی سواره تازد
من اگر ز غم بمیرم، ز سرت نظر نگیرم
که به چون تو نازنینی، دل عالمی ببازد
چه شود اگر نوازش کنی از نیازمندان؟
چو نیِ تو بند‌بندم، ز غم تو می‌نوازد
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
