گاهی ز روی نِی، سرِ تو می‌خورد زمین
گاهی سرِ برادر تو می‌خورد زمین
فریاد "یا حسینِ" دلم می رود به عرش
تا صورت مطهر تو می‌خورد زمین
خوشحال می‌شوند که از خستگی راه
در شهر شام خواهر تو می‌خورد زمین
محرم نمانده تا که بلندش کند ز خاک
وقتی ز ناقه دختر تو می‌خورد زمین
با دست خویش بر دهنش مشت می‌زند
پیش سه‌ساله تا سر تو می‌خورد زمین
با نالۀ رباب شود هر دلی کباب
هر بار رأس اصغر تو می‌خورد زمین
اینجا دوباره دست علی بسته می‌شود
اینجا دوباره مادر تو می‌خورد زمین
زینت گرفته هر سخنم با دم حسین
چون عطردان شده دهنم با دم حسین
از کودکی برای غمش گریه کرده‌ام
تا روز مرگ سینه زنم با دم حسین
تو سرو بودی و حالا خمیده‌ای تنها
به دوش، بار مصیبت کشیده‌ای تنها
اگر که پیر شدی، علتش ز کودکی است
چه‌ها گذشت به کوچه! چه دیده‌ای تنها؟
بانو! زبانزد است حیایی که داشتی
تاریخ ثبت کرده وفایی که داشتی
در آسمان حیدر و زهرا پریده‌ای
مهد کمال بود هوایی که داشتی
دیگر رسیده قصه به آخر... جدا شدن...
سخت است خواهری ز برادر جدا شدن
با دلهره کنون که بغل می‌کنی مرا
یعنی فراق، با دل مضطر جدا شدن
گاهی ز روی نِی، سرِ تو می‌خورد زمین
گاهی سرِ برادر تو می‌خورد زمین
فریاد "یا حسینِ" دلم می رود به عرش
تا صورت مطهر تو می‌خورد زمین
خوشحال می‌شوند که از خستگی راه
در شهر شام خواهر تو می‌خورد زمین
محرم نمانده تا که بلندش کند ز خاک
وقتی ز ناقه دختر تو می‌خورد زمین
با دست خویش بر دهنش مشت می‌زند
پیش سه‌ساله تا سر تو می‌خورد زمین
با نالۀ رباب شود هر دلی کباب
هر بار رأس اصغر تو می‌خورد زمین
اینجا دوباره دست علی بسته می‌شود
اینجا دوباره مادر تو می‌خورد زمین
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
اینجا دوباره دست علی بسته می‌شود اینجا دوباره مادر تو می‌خورد زمین یا علی ... یا زهرا ...