این جهان با همۀ نقش و نما می‌گذرد
محنت و شادی این کهنه‌سرا می‌گذرد
چرخ با این عظمت، عاقبتش نیست «بقا»
جلوۀ شمس و قمر سوی «فنا» می‌گذرد
کاروان گذر عمر توقّف نکند
آری؛ این قافله بی‌چون و چرا می‌گذرد
جان به قربان حسینی که پی حفظ شرف
از بنی هاشم و اصحاب وفا می‌گذرد
تا که اسلام سرافراز و سرآمد ماند
از سر هستی خود، سرّ خدا می‌گذرد
تو در اندیشۀ میزان و حسابی، «محرم»!
غم مخور از تو خدا، روز جزا می‌گذرد
تا پرچم تو در اهتزاز است حسین!
پاینده و جاوید، نماز است حسین!
از خون تو محکم شده آیین نبی
اسلام هم از تو سرفراز است حسین!
این فلک تا کی ستم بر جان مظلومان کند؟
آشیان بی‌گناهان را چرا ویران کند؟
از چه فرزندان مسلم را به صد آوارگی
گاه در صحرا کشاند، گاه در زندان کند؟
رقیّه، دختر شاه شهیدان
ز هجران پدر شد دیده گریان
صدای گریه‌اش در آن دل شب
شرر زد بر دل و بر جان زینب
به امّید پدر، یک شب به شهر شام خوابیدم
که شاید بینم اندر خواب، رخسار پدر؛ دیدم
مرا جا داد در آغوش مهرش از سرِ یاری
گه او بوسید رخسارم، منش گه چهره بوسیدم
این جهان با همۀ نقش و نما می‌گذرد
محنت و شادی این کهنه‌سرا می‌گذرد
چرخ با این عظمت، عاقبتش نیست «بقا»
جلوۀ شمس و قمر سوی «فنا» می‌گذرد
کاروان گذر عمر توقّف نکند
آری؛ این قافله بی‌چون و چرا می‌گذرد
جان به قربان حسینی که پی حفظ شرف
از بنی هاشم و اصحاب وفا می‌گذرد
تا که اسلام سرافراز و سرآمد ماند
از سر هستی خود، سرّ خدا می‌گذرد
تو در اندیشۀ میزان و حسابی، «محرم»!
غم مخور از تو خدا، روز جزا می‌گذرد
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
