ای آسمان چشم تو از انتظار تر

دل خون‌تر از اناری و چشمت انارتر

هی ابر می‌شوی و نگاهت به راه ماه

باران رسیده بغض تو را بی‌قرارتر

ها از گلوی سرخ غزل‌هات می‌چکد

قصه به قصه داغ دلت اشکبارتر

این سیب‌های سرخ رسیده دو سهم توست

از باغ سبز دامنت آه، ای بهار تر

عاشق‌تر از تواند به شهد لب عطش

این جام را که تشنه‌ترند و دچارتر

وقتی که سکر شعر تو در گوش برکه ریخت

دنیا ز می خوشان تو مست و خمارتر