حسین بن علی نام از خدا داشت
خدا دانَد سر و سِرّی جدا داشت
فرود سنگ بر پیشانیِ او
هجومِ زخم‌ها ارزانیِ او
لگدکوبِ سمِ اسبان؛ تنِ گُل
هزاران پاره شد پیراهنِ گُل
«گلی گم کرده‌ام می‌جویم او را
به هر گل می‌رسم، می‌بویم او را»
بر این تن، وای! عریانی روا نیست
مگر این نوگلِ باغ خدا نیست
دلم این داغ را طاقت ندارد
که کهنهْ پیرهن غارت ندارد
چه سنگین است موجِ قتل و غارت!
چه ننگین است اوج این حقارت!
خیابان در خیابان داغ جاری‌ست
زمین و آسمان در سوگواری‌ست
بخوان، ای نوحه‌خوان! از داغ زهرا
که تاراج خزان شد باغ زهرا
قسم می‌خوردم به آن سردارِ بی‌سر
که از خونش شده کوثر معطّر
قسم خوردم به آن دست بریده
که دنیا مثلِ او هرگز ندیده
بیا، بشنو نوای نینوا را
بسوز اسطوره‌ها، افسانه‌ها را
حقیقت نیست در آواز آنان
طریقت نیست در پروازِ آنان
حسین و اختیار ننگ؟ ... هیهات!
تبسُّم در غبارِ ننگ؟ ... هیهات!
ستم را یاوری کردن تباهی‌ست
ستمکاری سیاهی، روسیاهی‌ست
حسین بن علی نام از خدا داشت
خدا دانَد سر و سِرّی جدا داشت
فرود سنگ بر پیشانیِ او
هجومِ زخم‌ها ارزانیِ او
لگدکوبِ سمِ اسبان؛ تنِ گُل
هزاران پاره شد پیراهنِ گُل
«گلی گم کرده‌ام می‌جویم او را
به هر گل می‌رسم، می‌بویم او را»
بر این تن، وای! عریانی روا نیست
مگر این نوگلِ باغ خدا نیست
دلم این داغ را طاقت ندارد
که کهنهْ پیرهن غارت ندارد
چه سنگین است موجِ قتل و غارت!
چه ننگین است اوج این حقارت!
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
