​​گفتند کارتان؟ همه گفتیم نوکریم
چون بار عشق را به سر شانه می‌بریم

ما را اگر چه بازی دنیا خراب کرد
اما به لطف روضۀ ارباب بهتریم

از هر چه بگذری سخن دوست خوشتر است
پس می‌شود به عشق تو از هر چه بگذریم

فرقی نمی‌کند چه کسی با چه منصبی
در پای سفره‌ات همه با هم برابریم

گریه زبان مادری نوکران توست
احساس می‌کنم همه با هم برادریم

«ما را سری است با تو که گر خلق روزگار
دشمن شوند و سر برود هم بر آن سریم»

مسجد برای زاهد و کعبه برای خلق
بگذار با حسین بگویند کافریم

علامه‌ایم گاهی و گاهی رسول ترک
یک روز روضه خوان تو، یک روز منبریم

با هر که گفت گریه چرا؟ گفته‌ایم که ما
داغدار حنجر در زیر خنجریم