- تاریخ انتشار: ۱۳۹۵/۰۴/۱۹
- بازدید: ۲۴۹۲
- شماره مطلب: ۲۷۸۷
-
چاپ
مشخصات شعر
خورشید خونین
در خون و غبار، نرگس مستش بود
بر سینه نشسته، دشمن پستش بود
وقتی که ز گودال بیرون آمد «شمر»
خورشید به خون نشسته در دستش بود!
از همین شاعر
-
شب مضطرب
از دشت غــروب، های و هو میآید
شـب، مضطرب و پریش مو میآید
از مجلس ختم جان گداز خورشید
مهتاب، پریده رنگ و رو میآید
-
کنار علقمه
آن نخل به خون طپیده را، میبوسید
آن مشک ز هم دریده را میبوسید
خورشید، کنار علقمه خم شده بود
دستانِ ز تن بریده را میبوسید!
-
غنچۀ پژمرده
آن روز تمام عرشیان آزردند
ز آن قوم، که غنچۀ تو را پژمردند
قنداقۀ طفل تا نهادی بر خاک
تا پیش خدا فرشتگانش بردند
-
تسبیح خون
امشب دلم گرفته ز دنیای بیوفا
گریَمْ درون چاه شب از غیبت شما
بس برگهای زرد که در کوچههای درد
از شاخهها چکید و فرو مُرد، بیصدا
خورشید خونین
در خون و غبار، نرگس مستش بود
بر سینه نشسته، دشمن پستش بود
وقتی که ز گودال بیرون آمد «شمر»
خورشید به خون نشسته در دستش بود!
مطالب برتر سایت
اولین نظر را ارسال کنید
مطالب برتر سایت