غروب و بغض و خرابه کنار یک دیوار
نشسته‌ام و تو را گریه کرده‌ام بسیار
به روی خاک خرابه تو را کنم تصویر
که دست دخترکی را گرفته‌ای انگار
به خواب من چو میایی بیار دستت را
بیا و خواب و مرا با خودت ببر این بار
دلم گرفته‌تر از عصرهای این شهر است
و سینه تنگ‌تر از کوچه‌های ناهنجار
نگو که خسته و بیمار و بی‌پرستاری
ببر تو دختر خود را به مادرت بسپار
دلم تنگه دلم تنگه برادر
یه لشگر با تو می‌جنگه برادر
کمی آهسته‌تر جام بلورم!
که این صحرا پر از سنگه برادر
هنگام رحیل آسمان بود
دلشوره به جان آسمان بود
افتاد به دست و پای زینب
زنجیر مگر ز محرمان بود؟
می‌سوخت غنچه‌ای ز عطش در کنار آب
گردید باغبان بر گل شرمسار آب
آگه ز شیرخواره نبودی مگر فلک!
دادی به دست آب چرا اختیار آب؟
ز صحرای مصیبت کاروان ناله می‌آید
که یک باغ بنفشه بر مزار لاله می‌آید
ز جا خیز ای برادر حال خواهر را تماشا کن
سپرده دخترت را بر زن غساله، می‌آید
غروب و بغض و خرابه کنار یک دیوار
نشسته‌ام و تو را گریه کرده‌ام بسیار
به روی خاک خرابه تو را کنم تصویر
که دست دخترکی را گرفته‌ای انگار
به خواب من چو میایی بیار دستت را
بیا و خواب و مرا با خودت ببر این بار
دلم گرفته‌تر از عصرهای این شهر است
و سینه تنگ‌تر از کوچه‌های ناهنجار
نگو که خسته و بیمار و بی‌پرستاری
ببر تو دختر خود را به مادرت بسپار
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
