حزن سنگین صفر یک لحظه خنثی می‌شود

با قدم‌های نگارم قد غم تا می‌شود

قد غم‌ها تا شد و تا سرزمین کاظمین

مرغ دل پرواز کرد و عشق پیدا می‌شود

بر لب شیخ الائمه غنچۀ لبخند شوق

با نگاهی سوی گهواره شکوفا می‌شود

عشق را احساس و با احساسِ قلبم عشق کن

زیر و رو کن خاک را کی مثل موسی می‌شود

در تمام دوره‌ها حجت به دنیا لازم است

اولین حجت پس از اتمام حجت کاظم است

وارث بر حق علم باقری و صادقی است

بین شیخ عشق و سلطان بودن او منطقی است

عاشق دین خدا از نسل یاس و مرتضی

عشق بازی از تبار ذوالفقار عاشقی است

پنجمین پشتش گل یاس است نسل او به پنج

می‌رسد با عطر نرگس شاید او هم رازقی است

کربلا کشتی آزادی و ساحل حیدر است

کاظمین مابین این کشتی و ساحل، قایقی است

از علی بود و علی گفت و علی شد وارثش

این علی خو، خود کلام الله ناب و ناطقی است

تکیه‌گاه حضرت موسی اگر در غم عصاست

تکیه‌گاه و پشت هفتم رهبر عالم رضاست

آمدم از او بگویم تا رضاییم کند

با نگاهش مرغ ایوان طلاییم کند

حضرت باب الحوائج بود و حاجت داشتم

آمدم از کاظمینش کربلایی‌ام کند

چشمم از غم‌های مشک خشک صحرا خیس بود

اشک آوردم که جایش نینوایی‌ام کند

یاد زینب، یاد ویران و مصیبت می‌کنم

تا برای غصۀ عمه فدایی‌ام کند

اربعین می‌آید و ذکر لبم لبیک حسین

خواستم از او که وقف روضه خوانی‌ام کند

تا توسل بر دم موسی ابن جعفر می‌کنم

یاد زندان غم و هجران دلبر می‌کنم