از تماس تازیانه هر تنی آزرده بود
صحنه را عباس اگر می‌دید، بی‌شک مُرده بود
تا غروب روز عاشورا خدا خود شاهد است
عمۀ سادات را کوچک کسی نشمرده بود
از همان ساعت که سقا رفت سوی علقمه
حال زینب مثل زن‌های برادر‌مرده بود
خواست در آغوش خود گیرد حسینش را، نشد
بس که تیر و نیزه بر نعش برادر خورده بود
فکر می‌کردند نفرین کرده، در حالی که او
دست‌هایش را برای شکر بالا برده بود
همین که روح زخمی‌ات، سبک شد از لباس‌ها
زدند روی دستشان، مکاشفه شناس‌ها
چه سایه‌های مبهمی نشسته زیر پلک تو
چه کرده با ظرافتت، غرور ناسپاس‌ها
ابر تیره روی ماه آسمانم را گرفت
کربلا از من عموی مهربانم را گرفت
وقت دلتنگی همیشه او کنارم می‌نشست
بی‌وفا دنیا انیس و همزبانم را گرفت
شأن است و نشانه است بانوی کرم
الـحـق کـه یگـانـه اسـت بـانوی کـرم
گوینـد شفـاعتـش به هرکس برسد
دنـبــال بـهـانـه اسـت بـانــوی کـــرم
از تماس تازیانه هر تنی آزرده بود
صحنه را عباس اگر می‌دید، بی‌شک مُرده بود
تا غروب روز عاشورا خدا خود شاهد است
عمۀ سادات را کوچک کسی نشمرده بود
از همان ساعت که سقا رفت سوی علقمه
حال زینب مثل زن‌های برادر‌مرده بود
خواست در آغوش خود گیرد حسینش را، نشد
بس که تیر و نیزه بر نعش برادر خورده بود
فکر می‌کردند نفرین کرده، در حالی که او
دست‌هایش را برای شکر بالا برده بود
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
بیت آخر یعنی چی؟
منظور شکر کردن امام حسین (ع) است.