گر کربلا نبود، زمین عزّتی نداشت
دیر و کنشت و صومعه هم، حرمتی نداشت
روزی که آدم از غم ارباب گریه کرد
دیگر به باغ‌های جنان رغبتی نداشت
نور جمال حضرت آقا اگر نبود
عرش خدای عزّوجّل زینتی نداشت
دارم یقین به عرش دعایم نمی‌رسید
سجادۀ نماز اگر تربتی نداشت
بدعت تمام دین خدا را گرفته بود
در کربلا حسین اگر نهضتی نداشت
ما را برای نوکریت آفریده‌اند
دنیا بدون سینه زدن لذّتی نداشت
بی شک عذاب دامن‌مان را گرفته بود
این شهر پرگناه اگر هیئتی نداشت
صد مرده را نگاه شما زنده می‌کند
عیسی بدون اذن شما قدرتی نداشت
بالم شکسته، از پرم چیزی نگویم
از کوچ پر دردسرم چیزی نگویم
طوفان سختی باغمان را زیر و رو کرد
از لالههای پرپرم چیزی نگویم
شاهنشه اریکۀ قدرت اباالحسن
اسطورۀ صلابت و غیرت اباالحسن
یا والی الولی، ید حق، بندۀ خلف
یا مظهر العجایب عالم، شه نجف
در کوچهها، نسیم بهشت محرم است
این شهر بی مجالس روضه، جهنم است
پیراهن سیاه عزاداری شما
زیباترین تجلی عشق مجسم است
آه دلم به آینه زنگار میزند
پیراهن وصال، تنش زار میزند
عمرم، جوانیام، همه خرج گناه شد
این گریهها زیان مرا جار میزند
گر کربلا نبود، زمین عزّتی نداشت
دیر و کنشت و صومعه هم، حرمتی نداشت
روزی که آدم از غم ارباب گریه کرد
دیگر به باغ‌های جنان رغبتی نداشت
نور جمال حضرت آقا اگر نبود
عرش خدای عزّوجّل زینتی نداشت
دارم یقین به عرش دعایم نمی‌رسید
سجادۀ نماز اگر تربتی نداشت
بدعت تمام دین خدا را گرفته بود
در کربلا حسین اگر نهضتی نداشت
ما را برای نوکریت آفریده‌اند
دنیا بدون سینه زدن لذّتی نداشت
بی شک عذاب دامن‌مان را گرفته بود
این شهر پرگناه اگر هیئتی نداشت
صد مرده را نگاه شما زنده می‌کند
عیسی بدون اذن شما قدرتی نداشت
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
