ای عزیز فاطمه!

رحم کن بر اشک‌های دخترت، کوفه میا

جان زهرا صبر کن

تا نبینی ارباً اربا اکبرت، کوفه میا

نامه دادم که بیا، سخت پشیمانم من

از همه رانده شدم، بی سر و سامانم من

بسته رویم همه درها شده، در حالی که

بین این مردم بی عاطفه مهمانم من

گریه‌هایم می‌‌شود از شرمساری بیشتر 

هر دقیقه می‌‌شود این بی قراری بیشتر 

جای این زخم زبان، ‌ای کاش تنها می‌‌زدند

طعنه از هر تیغ دارد زخم کاری بیشتر

کم کم غروب شد، همه رفتند خانه‌ها

پشت سرم چه زود درآمد بهانه‌ها

کم کم غروب شد، همه در کوفه جا زدند

در کوچه‌ها چقدر به من پشت پا زدند

حاضرم غربت ببینم بیشتر، اما تو نه

دربه در باشم در این کوه و کمر، اما تو نه

حاضرم بین صدای طبل‌های کوفیان

محتضر باشم من از داغ پسر، اما تو نه

اگر که نامۀ من محضرت بیاید چه؟

خبر ز آمدن لشگرت بیاید چه؟

چقدر از روی هر بام سنگ می‌خوردم

شکستگی سر من سرت بیاید چه؟

زلف همۀ خلق گرفتار حسین است

حال همه آشفته و بیمار حسین است

باید که خلائق همگی اشک بریزند

وقتی که خداوند عزادار حسین است

شکر حق که مادرزاد، بندگان یکتاییم

با ولایت مولا، عبد کوی طاهاییم

افتخار ما این است: ما اسیر مولاییم

از ازل گرفتار ساربان زهراییم

ما همه عنان دار ناقه عروس او

با سرود «من مثلی» جمله خاک بوسِ او

عشق علی، نماز علی، کوثر علی

آمد نشست امّ ابیها برِ علی

کُفواً أحد بخوان و بگو همسر علی

«پهلوی توست گوهر انگشتر علی

یار همه علی و تویی یاور علی»

امشب شب ساغر زدن با ساقی کوثر شده

امشب عروس آسمان، خاک در حیدر شده

امشب علی محو رخ صدیقۀ اطهر شده

امشب به بیت فاطمه، غلمان ثنا گستر شده

امشب شب آمرزش خلق از سوی داور شده

زیرا امیرالمؤمنین داماد پیغمبر شده

صدای هلهله‌ای عاشقانه می‌آید

صدای پای تغزل، ترانه می‌آید

بهشت خنده کنان، این میانه می‌آید

خدا به شوق در این آستانه می‌آید

حدیث وصل دو دریا عجب شنیدنی است

عروسی علی و فاطمه چه دیدنی است

در روایات ناب معصومین

در احادیث نغز اهل ولا

شرح نورانی مفاخره‌ای‌ست

آیه آیه تمام نور هدی