روی سر سایۀ رحمان و رحیم افتاده

به سوی کوچۀ دل راه کریم افتاده

میکده باز شده مستی‌ام آغاز شده

بر مشام دل دیوانه شمیم افتاده

ای همۀ کون و مکان مست تو

قوّت و قدرت همه در دست تو

ای نَفَسَت آیۀ توحید ما

عزّت و حکمت همه پا بست تو

وقتی که آمدی به جهان عشق پا گرفت

آزادگی و عزت و غیرت بها گرفت

روزی که شمس طلعت رویت طلوع کرد

نورش تمام ارض و سما را فرا گرفت

مژده ای دل که دگر سوم شعبان آمد

پیک شادی ز بر حضرت جانان آمد

مژده ای دل که برای دل غمدیدۀ ما

هدهد خوش خبر از نزد سلیمان آمد

من که هستم سائلى بر خوان انعام شما

از ازل شیرین شده کام من از نام شما

اینکه من دیوانه باشم آن هم از عشق خدا

بوده در آغاز خلقت حُسن اقدام شما

هوای عشق به سر دارم و دلی شیدا

و چشم‌های پر از اشک شوق رو به خدا

هوای این دل مجنون چقدر طوفانی است

چقدر شور تلاطم گرفته چون دریا

از آسمان خدا بوی سیب می‌آید

که برده هوش تمام اهالی دنیا

سرود قمری عاشق نوید میلاد است 

 بشیر خوش خبر روز عید میلاد است

 نماز شکر اقاقی به سمت قبلۀ نور                                               

 وضو گرفتن مریم ز آب دجلۀ نور

السلام ای پناه مُلک و مکان

در ید قدرتت عنان جهان

رفته قنداقه‌ات به عرش خدا

تشنۀ پای بوسی‌ات همگان

در طوافت قیامتی شده است

می‌رسد هر فرشته با هیجان

تا سینه از محبت تو در تلاطم است این دام بی نیاز به صیاد و گندم است

قلبت تپید و قلب جهان نیز می‌تپید این شور عشق، تجربۀ بار پنجم است

گفتم حسین و میل پریدن شروع شد

در سینه‌ام دوباره تپیدن شروع شد

واژه به حد وصف تو شرمنده‌ام که نیست

اما تو خواستی و دمیدن شروع شد

گر در شب مولدت مجالم بدهی

وانگاه زبان عرض حالم بدهی

تا صبح شوم دخیل گهوارۀ تو

شاید که چو فطرس پر و بالم بدهی

زیباترین پدیدۀ دامان کوثر است

این ماه پاره، روشنی چشم حیدر است

در گریه‌اش مغازلۀ ابر و آسمان

در خنده‌اش طراوت جان پیمبر است

جبریل بال فرش کند پیش پای او

در التیام زخم، مسیحای دیگر است