پاک دامن چو آب، اُمّ بنین

همدم بوتراب، اُمّ بنین

بعد زهرا به همسریّ علی

گشته‌ای انتخاب، اُمّ بنین

در زمان عسکری، آن حجّت بر حقّ یزدان

 خشک سالی گشت و قحطی شد، به سامرّا، نمایان

طبق این آیت که هر چیزی، حیات از آب دارد

 آب، چون نایاب شد، نایاب گردد، نعمت و نان

سحر، چو مهر ز خوابِ گرانِ شب، برخاست

ز پشت کوه، بر آمد، سپهر را آراست

دوباره سفرۀ انوار خویش را گسترد

تمام عالمیان را کنار آن خوان، خواست

به هر که یافت، در آن بزم نور، فیض حضور

بداد مژده که فرخنده، عید اهل ولاست

ای قلم! امشب مرا دم‌ساز باش

در کف من، قافیه پرداز باش

تا که بنْماییم، سیری معنوی

هفت شهر عشق، در یک مثنوی

شهریار عشق را یادی کنیم

رو به سوی حضرت هادی کنیم

تو، ای بر پای عهد خویش بنْهاده سر خود را!

که دل برداشتی از هست و دادی دلبر خود را

تو را خواهند کُشت این قوم و تو خوشنود از آنی

که کردی زندۀ جاوید، دینِ داور خود را

ای دوم بانوی سرای علی

همدل و یار باوفای علی

افتخار همه کلابیه

حضرت فاطمه کلابیه