دختری را خانه در ویرانه بود
باده، اشک و چشم او، پیمانه بود
تشنه بود و سینه‌ای پُردرد داشت
در درون سینه، آه سرد داشت
ظهر عاشورا که پور بوتراب
تشنه‌لب افتاد بر روی تراب
در حرم بودش برادرزاده‌ای
لاله‌رویی، عاشقی، آزاده‌ای
الهی! بهر قربانی به درگاهت، سر آوردم
نه تنها سر برایت بلکه از سر، بهتر آوردم
پی ابقای «قَد قامت»، به ظهر روز عاشورا
برای گفتن «الله اکبر»، اکبر آوردم
«اشبهُ‌النّاس» رسول عالمین
زاده‌ی لیلا، علیّ بن الحسین
از حرم آمد به صد جوش و خروش
با ادب در نزد پیر می‌فروش
السلام ای زینت دوش حبیب
ناصر دین، آیۀ فتح القریب
السلام ای پیرهن غارت شده
زنده دین حق ز ایثارت شده
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
