گنجشک پر، جبریل پر، بابا سه نقطه

من پر، تو پر، هرکس شبیه ما سه نقطه

عمه نه، عمه بال‌هایش پر ندارد

حالا بماند در خرابه تا سه نقطه

قصد کرده است از وطن برود

پنجمین رکن پنج تن برود

این حسین است که غریب شده

کاش می شد که با حسن برود

کاش می‌شد بنویسم که گرفتار شدم  مثل خورشید گرفتار شب تار شدم

  مرد این شهرم و بر پیرزنی مدیونم  این هم از غربت من بود که ناچار شدم 

بنویسید مرا یار اباعبدالله

اولین بندۀ دربار اباعبدالله

منتظر ماندۀ دیدار اباعبدالله

من کجا و سر بازار اباعبدالله

حـتی خـدا مـیان حسـینیۀ غمـش

سوگند خورده است به ماه محرمش

شب‌های قدر محترم و با فضیلتند

امّـا نمی‌رسند به شب‌های مـاتمش

خاک حرم رسید، دوا نیز داده شد

آب حرم رسید، شفا نیز داده شد

ما طور خواستیم، مقیم حرم شدیم

ما جلوه خواستیم، خدا نیز داده شد

بگذار زیر پای تو نقاشی‌ام کنند

در دومین هجای تو نقاشی‌ام کنند

مثل کبوتران شب جمعهٔ حرم

بگذار در هوای تو نقاشی‌ام کنند

ما را برای گدایش شدن آفریدند

قُمریِ آب و هوایش شدن آفریدند

او را برای طواف و برای عروج و

ما را برایِ برایش شدن آفریدند

گمان نمی‌کنم این روح پیکرم باشد

تنی که مُثله شده در برابرم باشد

گمان نمی‌کنم این تکه‌های پخش شده

همان عموی رشید پیمبرم باشد

نام ما را ننویسید، بخوانید فقط

سر این سفره گدا را بنشانید فقط

آمدم در بزنم، در نزنم می‌میرم

من اگر در زدم این بار نرانید فقط

میل پریدن هست امّا بال و پر نه

هر آنچه می‌خواهی بگو اما بپر نه

حالا که بعد از چند روزی پیش مایی

دیگر به جان عمه‌ام حرف سفر نه

عیسی شدی که این همه بالا ببینمت

بالای دست مردم دنیا ببینمت

بعد از گذشت چند شب از روزِ رفتنت

راضی نمی‌شود دلم الّا ببینمت

امّا چه فایده خودت اصلاً بگو حسین

وقتی نمی‌شناسمت آیا ببینمت؟