مهدی پورآصفی، مشهور و متخلص به «آصفی»، از ذاکران، شاعران و محققان معاصر است ولی در بین این سه، ستایش‌گری یعنی همان مداحی او بیشتر ظهور و بروز دارد.

عاشق، حتی وقتی زیارت بیت‌الله الحرام قسمتش می‌شود و به دور کعبه مشغول طواف است و پروانه می‌گردد، باز هم از یاد معشوق غافل نمی‌شود و بلکه این یاد معشوق است که دست از سر عاشق برنمی‌دارد. عبدالرحمان جامی، شاعر قرن نهم غزلی نسبتا معروف دارد با ترسیم همین حال و هوا.

گاهی در دیوان بعضی از شاعران در یک وزن و با یک قافیه و ردیف و حتی با حال و هوای مشابه مضامین، دو شعر دیده می‌شود. به عبارت دیگر دو شعر که به استقبال یک‌دیگر سروده شده ولی نه از دو شاعر بلکه از یک شاعر.

شیخ محمدحسین غروی اصفهانی معروف به «کمپانی» و متخلص به «مفتقر» در دوم محرم 1296 ه.ق در اصفهان پای در دایره خلقت گذاشت.

زیارت مولایمان امام رضا علیه‌السلام، در همه اوقات خوب و پسندیده است ولی در بین تمام روزهای سال، فقط یک روز است که به نام «زیارت مخصوص حضرت» ثبت و ضبط شده است و آن بیست و سوم ماه ذیقعده‌الحرام است.

شاید یکی از فواید و برکات این نوشته‌ها تأمین هزینه‌های چاپ و نشر مجموعه اشعار یک شاعر بی‌دیوان باشد؛ بگذریم.

سید رضا مؤید در حوزه شعر ولایی، شعر مشهوری دارد‌ که به مدح امام جواد علیه‌السلام می‌پردازد و با مرثیه به اتمام می‌رساند.

«دحوالارض» از آن دسته موضوعات است که بین سخن‌پردازان و سخن‌سنجان مغفول مانده است و در عرصه شعر و ادب چندان پُربار نیست و بسیار اندکند شعرایی که در این مقوله، منظومه‌ای به یادگار از خود گذاشته باشند. این موضوع غیر از آن که به تنهایی می‌تواند منشأ مضامین و مفاهیمی در شعر و ادب باشد می‌تواند به پشتوانه روایات، ارتباط عمیقش با کربلا را نیز به رخ بکشد و یادآور شود.

به مناسبت ولادت باسعادت حضرت شمس الشموس، انیس النفوس، المدفون بارض طوس، حضرت علی‌بن‌موسی الرضا علیه آلاف التحیه و الثناء، دو غزل نسبتا طولانی از یک شاعر مشهور مشهدی انتخاب شده که از این پس خواهید دید.

محمدحسین فرزند آقا اسدالله در سیزدهم ماه رجب سال 1312 ه.ق در اصفهان متولد شد. از سن هشت یا نه سالگی ابراز طبع شعر کرد و بدین مناسبت به «صغیر» متخلص شد.