یزید در نامه‌ای به حاکم مدینه از او می‌خواهد از بزرگان این شهر به ویژه امام حسین (ع) برایش بیعت بگیرد که در غیر اینصورت گردن آنها را زده و سر ایشان را نزد خود به شام بفرستد.

ریشه حساسیت‌های به وجود آمده در ساختار حکومتی اموی که بعد از مرگ معاویه عنان آن به دست یزید است را باید در اشاراتی که معاویه در وصیت‌نامه خود خطاب به پسرش نوشته، جستجو کرد.

نامه‌هایی که کوفیان برای دعوت از امام حسین (ع) نوشتند و تعداد آنها بالغ بر 12 هزار می‌شود، از متن واحدی برخوردار نبوده و هر کدام با منظور و مفهوم خاصی از طیف‌های گوناگون مردم به رشته تحریر درآمدند.

سیل دعوتنامه‌های کوفیان در اشکال مختلف و با متون متفاوت در رمضان سال 60 هجری به جانب امام حسین (ع) سرازیر شد؛ نامه‌هایی که برخی آنها را از سر شوق نوشته بودند و برخی دیگر تنها برای اینکه به اصطلاح همرنگ با جماعت شوند مجبور به نگارش آن شدند.

«علی العابدی» کودک 8 ساله ساکن کربلا نامه‌ای به گردان‌های داوطلب مردمی عراق که در مقابل داعش ایستاده‌اند، نوشته است. بر اساس گزارش رسانه‌های عراقی در نامه وی آمده است: «من علی از کربلای حسین (علیه السلام) هستم. ای پهلوانان اگر شما نبودید ما هم مانند کودکان منطقه «البغدادی» می‌شدیم و تشنه می‌مردیم. از خدا می‌خواهم شما را از هر بدی حفظ کند». وی دانش آموز کلاس دوم ابتدائی بوده است.