به گزارش کرب و بلا، برنامه روایت هیئت که مدتی است با محوریت بررسی عملکرد هیئات مذهبی از شبکه افق سیما پخش می‌شود، در برنامه این هفته خود میزبان شاعران آئینی و مدیحه‌سرایان اهلبیت (ع) بود. بود.
سید محمدجواد شرافت، در تبیین پیشینه شعر آئینی اظهار داشت: پس از انقلاب اسلامی، شاهد انقلاب عظیمی در این عرصه از شعر نسبت به 50 تا 60 سال گذشته بودیم، چراکه در این دوره، یک دایره گسترده موضوعی پیرامون شعرا قرار گرفت و آنان در اثر انقلاب متأثر از فضای به وجود آمده به شعر سرودن پرداختند و به جرأت می‌توانیم سرمان را بالا بگیریم و به آن افتخار کنیم.
وی شعر آئینی را بهره‌مند از جنبه‌ها و شاخه‌های متعددی دانست که در میان آن شعر ولایی از شاخ و برگ بیشتری برخوردار است و شعر فاطمی نیز در همین زمره قرار می‌گیرد.
به گفته این شاعر آئینی، اشعار استاد «سازگار» به عنوان یک الگو و نمونه برجسته در میان سروده‌های مذهبی و اهل‌بیتی است که در تمام جلسات علما می‌توان آن را قرائت کرد، چرا که در چارچوب استاندارد سروده شده و به تطابق مضامین با روایات معصومین (علیهم‌السلام) توجه ویژه دارد.
ضرورت تطابق شعر آیینی با روایات اهلبیت (ع)
بخشی از برنامه روایت هیئت به سخنان استاد شعر آئینی و مدیحه‌سرایی اهلبیت (ع) «حاج غلامرضا سازگار» اختصاص داشت.
این شاعر پیشکسوت بر لزوم توجه به محتوای شعر آئینی تأکید کرد و اظهار داشت: متأسفانه در بسیاری از جلسات شعرای آئینی این آفت وجود دارد که اغلب اساتید به‌اندازه‌ای که از چارچوب و قالب‌های ادبی شعرای جوان ایراد می‌گیرند، از محتوای آن اشکال گرفته نمی‌شود.
وی محوریت کلام اهلبیت (ع) در شعر آئینی را وجه تمایز این اشعار در مقایسه با اشعار غیردینی خواند و افزود: وجه تمایز شاعر غیر آئینی با شاعر مذهبی این است که شاعر غیر آئینی خود را بالا می‌برد، اما شاعر آئینی باید شعرش را با توجه به محتوای کلام بالا ببرد.
استاد سازگار همچنین خطاب به شاعران جوان توصیه کرد: مداحان و شعرای جوان در شعر سرودن، همواره به این نکته توجه داشته باشند که اشعارشان با روایات اهلبیت (ع) تطابق داشته باشد.
لزوم توجه توأمان به اصطلاحات تاریخی و ادبی در شعر آئینی
«محمدرضا طهماسبی» از دیگر شاعران مهمان برنامه روایت هیئت بود که سخنان خود را با تشریح سابقه شعر آئینی آغاز کرد و گفت: سابقه صدساله شعر آئینی از دیرباز در فرهنگ کشور وجود داشته است، اما از دوره صفویه رنگ و بوی بیشتری گرفته و به آن بیش از پیش پرداخته شد.
وی ایجاد نقطه اتصال بین اندیشه، مضمون و لفظ اشعار را از مهم‌ترین نکاتی دانست که در شعر آئینی باید موردتوجه قرار گیرد و افزود. متأسفانه این ضعف در برخی از هیئت‌های مذهبی وجود دارد که به سراغ اشعار اندیشه محور نمی‌روند و برخی از مداحان اظهار می‌دارند که مخاطب با این‌گونه اشعار ارتباط برقرار نکرده است.
به گفته طهماسبی، برخی از اشعار در هیئت‌ها خوانده می‌شود که تنها حدیث و روایت معصومین را به نظم درآورده و از هنر و ابزارهای ادبیات شعری خالی است، در حالی که ممزوج شدن اندیشه با هنر از بایسته‌های سرودن اشعار آئینی است.
وی در بخش دیگری از سخنان خود اظهار داشت: مرثیه، اشک، اندوه و عزا از اصلی‌ترین ارکان هیئت‌ها به حساب می‌آیند که در شعرها باید وجود داشته باشند و شاعر نیز می‌بایست علاوه بر این ارکان به سایر عناصر شعر آئینی نظیر عارفانه بودن و حماسی بودن را مدنظر داشته باشد.
این شاعر آئینی در خاتمه خاطرنشان کرد: شاعر آئینی و مذهبی باید اصطلاحات تاریخی و ادبی را توأمان در شعر خود به کار بگیرد، چرا که اگر شاعر از لحاظ شاعرانگی خوب عمل کند، اما به تاریخ احاطه نداشته باشد، شعر خوب از آب درنمی‌آید. از طرفی نیز شعرا به مداحان و مداحان به شعرا می‌توانند کمک شایانی کنند تا در راستای ارتقای کار یکدیگر و مهم‌تر از همه ارتقای مجلس اهلبیت (ع) قدم بردارند.
