کرب و بلا: اگر جستجویی در بازار کتاب و آثار منتشر شده از شاعران آئینی داشته باشیم، این نکته کاملاً مشهود است که آثار مکتوب منتشرشده از بانوان شاعر آئینی به مراتب کمتر است و با توجه به افزایش حضور بانوان شاعر در محافل ادبی آئینی، انتظار می‌رود شاهد آثار بیشتری از زنان شاعر کشورمان باشیم.
«الهام نجمی» از شاعران جوان شعر آیینی، در پاسخ به چرایی تعداد کم آثار مکتوب بانوان شاعر می‌گوید: شاید به این دلیل است که خانم‌ها محتاط‌تر هستند و یک مقدار حساسیت برای آنها بیشتر است؛ از نظر اینکه شاید مقبولیتی از سوی مخاطب نداشته باشد.
وی البته حمایت از بانوان شاعر را نیز دارای اهمیت دانست و تأکید کرد: مطمئناً خانم‌های شاعری داریم که هم از نظر علمی و هم محتوایی شاید مرتبه شعری‌شان از آقایان هم بهتر و بالاتر باشد اما خیلی خوب حمایت نمی‌شوند و اگر خانم‌ها را بیشتر حمایت کنند، کارهای خوب و قابل قبولی خواهند داشت.
این بانوی شاعر با تأکید بر اینکه خود خانم‌ها هم باید مطالبه گری داشته باشند و بخواهند به این سمت بروند که آثار خوبشان عرضه شود و حمایت شوند، زحمات اساتیدی از جمله دکتر «اسماعیلی» و «سعیدی راد» در حمایت از خانم‌های شاعر را قابل تقدیر دانست.
وی همچنین وجود مراکزی از جمله مجمع شاعران اهل‌بیت (ع) را از ارکان مؤثر و حمایتگر در این زمینه دانست و افزود: این مجمع می‌تواند حمایتگر قوی در این زمینه باشد. البته حلقه طوبی مختص شعر زنان است و می‌تواند حمایتگر برای خانم‌ها باشد و در آنجا شاعران خانم خوبی و قوی در این جلسات هستند و اگر کنار هم جمع شوند، می‌توان یک میراث ماندگار از شعر زنان آئینی داشت که ان‌شاءالله سال‌های بعد این شعرها را بخوانند و ببینند در زمان ما و در این دوره چه قدر به شعر آیینی و مفاهیمش توجه می‌شده است؛ همان‌طور که ما شعر شاعران گذشته خود را می‌خوانیم و به آنها افتخار می‌کنیم.
وی در بخش دیگری از سخنان خود به وجود تفاوت‌هایی در حوزه شاعرانه‌های بانوان و آقایان نیز اشاره کرد و اظهار داشت: به نظر من در جاهایی از نظر لطافت مادرانه و زنانه، شعر آیینی مردان با شعر آئینی زنان تفاوت دارد. شاید نگاه یک زن به طور مثال به واقعه عاشورا خیلی احساسات زیبایی داشته باشد. نمی‌گویم زیبایی شعر آیینی کمتر است ولی نگاه به حضرت رباب (س)؛ خانمی که خودش مادر است و شاعری که حس مادرانه را با تمام وجودش درک کرده مطمئناً با یک آقا متفاوت‌تر است. وقتی یک خانم می‌خواهد از زبان حال حضرت رباب و حضرت زینب (س) هنگام صحبت با امام حسین (ع) یا برای حضرت زینب (س) بنویسد، زاویه دیدش فرق خواهد داشت. اگر یک خانم بخواهد از زبان حال حضرت رقیه با امام حسین (ع) با دید دخترانه بنویسد، قطعاً متفاوت‌تر است. به نظر من شاید خداوند آن احساس و خیال را بیشتر در خانم‌ها به ودیعه گذاشته ولی باید از آن استفاده و آن را شکوفا کنند.
صاحب اثر خواندنی «کتاب ارادت»، خلق اثر در رابطه با ساحت مقدس اهل‌بیت (ع) را سخت اما شیرین و لذت‌بخش دانست و خاطرنشان کرد: به نظر می‌رسد تا زمانی که آنها نخواهند، نمی‌توان کاری انجام داد. حال ممکن است این لطف در رابطه با هرکسی به گونه‌ای باشد؛ کسی مثل استاد «فرشچیان» با نقاشی‌اش، استاد «مهدی شجاعی» با آثار داستانی‌اش و یا هنرمندی مثل استاد «میرباقری» با ساخت فیلم و به هرحال هرکسی به نوعی ایفای نقش می‌کند.
وی با اشاره به اثرگذاری شعر آئینی، اظهار داشت: به نظر من شعر آیینی یک پیام‌رسان است. وقتی شاعری مثل استاد «حسان» برای حضرت علی (ع) شعری سروده که باعث هیجان بیشتر مردم می‌شود، این تأثیرگذاری، نشان‌دهنده عظمت شعر است. کلمات زیبایی که کنار هم می‌نشینند، قلب را به تسخیر خودش درمی‌آورد. در چنین شرایطی شعر ماندگارتر خواهد بود چرا که شعر یک اثر هنری است و ثابت شده که ماندگار است. به نظر من نباید از آن دور شد ولی باید با علم و طهارت به سمتش رفت؛ نه اینکه بگوییم چون من این استعداد را دارم پس می‌توانم بنویسم درحالی‌که باید علم آن را هم یاد بگیریم و شاگردی و از محضر اساتید استفاده کنیم و بدانیم چه طور باید ابراز ارادت داشته باشیم.
این شاعر آئینی در خاتمه تأکید کرد: حوزه شعر دینی نیز از آسیب مبرا نیست و در این زمینه باید تلاش کنیم در استفاده از کلمات و واژه‌ها دقت لازم را به خرج دهیم و پیش‌زمینه این امر؛ مطالعه است. به عنوان مثال ممکن است برای یک صحنه از عاشورا روایت‌های مختلفی وجود داشته باشد. شما باید بدانید چه روایتی موثق‌تر است. باید به آن رجوع کنید و از همان در شعرتان استفاده کنید؛ به‌ویژه در نقل‌قول‌هایی که داریم از زبان حضرات معصومین حرف می‌زنیم. باید مطالعه کنیم و حساسیت‌مان را روی کلمات بالا ببریم.
