کرب و بلا: شاید مهم‌ترین ویژگی یاران سیدالشهدا (ع) و اصحابی که در رکاب ایشان به شهادت رسیدند؛ مجاهدتی بود که در سالیان عمر خود در راه دفاع از ولایت حقه اهل‌بیت (ع) نشان داده بودند و لحظه‌ای از همراهی با امام زمان خود غافل نشدند و همین امر آنان ر به معرکه کربلا رسانید و در زمره بهشتیان جاوید قرار داد.
یکی از اصحاب شجاع امام حسین (ع) و از نخستین شهدای صبح عاشورا؛ جناب «جبله بن علی (عبدالله) شیبانی» از تیره «شیبان» است. این قبیله شاخه‌ای از اعراب عدنان شمالی بود که ابتدا در مدینه زندگی می‌کردند و سپس به کوفه هجرت کردند. قبیله شیبان این قبیله منسوب به «بکر بن وائل» است.
جبله در سال‌های جوانی‌اش از اصحاب امیرالمؤمنین (ع) بود و ازجمله افرادی بود که تلاش بسیاری برای دعوت به ولایت حضرت علی (ع) و فرزندان ایشان صورت داد. در جنگ صفین در رکاب امیرالمؤمنین (ع) با دشمن پیکار کرد و این همراهی با امام همچنان ادامه داشت تا زمان امام حسین (ع). او از مبارزان، جنگجویان وسرداران شجاع مشهور در کوفه بود.
جبله هنگام ورود مسلم به کوفه از نخستین بیعت‌کنندگان با او بود. بعد از شکست نهضت مسلم از کوفه فرار کرد و نزد قبیله خود مخفی شد. زمانی که از ورود امام حسین (ع) و کاروانش به کربلا مطلع شد، علیرغم دشواری‌های فراوان توانست خود را به امام برساند و همراه و در رکاب ایشان باشد.
جبله بن علی شیبانی از جمله سپاهیانی بود که شهید صبح روز عاشورا بود. او در حمله نخستین سپاه عمر سعد و تیرباران شدید، بعد از جنگی دلاورانه به شهادت رسید.1
در زیارت ناحیه مقدسه به این شهید شجاع کربلا چنین سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی جَبَلَهَ بنِ عَلِی الشَّیبانی» 2 و در زیارت رجبیه نیز با این عبارت «السَّلامُ عَلَی جَبَلَهَ بنِ عَبدالله» از او یاد شده است.3
________________________________________________________________________________________
پی‌نوشت‌ها:
1- اعیان الشیعه ج 1، ص 611؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج 4، ص 113؛ بحارالانوار، ج 454، ص 72.
2- معجم رجال حدیث، ج 4، ص 34
3- شهیدان جاوید، مرضیه محمد زاده، بخش 4، ص 275.
