کرب و بلا: حرکت امام حسین (ع) از شهر مدینه به مفصد مکه علی‌رغم توصیه‌های اطرافیان و همراهان از مسیر اصلی صورت گرفت. برخی همراهان امام از جمله «مسلم بن عقیل» پیشنهاد دادند که کاروان از جاده فرعی حرکت کند تا از تعقیب ماموران و فرستادگان یزید در امان باشند.

امام در پاسخ به این پیشنهاد جناب مسلم فرمودند: «پسرعمو! به خدا سوگند از راه اصلی جدا نمی‌شوم تا خداوند آنچه را دوست دارد مقدر فرماید.¹ «عبدالله بن زبیر» نیز که از تصمیم امام مبنی بر حرکت کاروان از جاده اصلی به سمت مکه مطلع شد، خطاب به امام عرض کرد: بهتر است از جاده‌های فرعی حرکت کنید، چون ممکن است ماموران حکومتی از پشت سر به ما برسند. امام حسین (ع) چنین فرمودند: «به خدا قسم هرگز از راه اصلی جدا نمی‌شوم تا وقتی خانه‌های مکه را ببینم یا خداوند آنچه را دوست دارد و از آن خشنود است، مقدر فرماید.»² 

به هر حال سیدالشهدا (ع) و همراهان تا رسیدن به شهر مکه چند روزی در راه بودند. پس از طی مسیر و گذشت شش روز از آغاز این سفر، سرانجام در شب جمعه، سوم ماه شعبان سال 60 هجری کاروان به شهر مکه رسید. امام حسین (ع) هنگام ورود به شهر مکه آیه 22 سوره مبارکه قصص را تلاوت فرمودند: «وَلَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقَاءَ مَدْیَنَ قَالَ عَسَىٰ رَبِّی أَنْ یَهْدِیَنِی سَوَاءَ السَّبِیلِ»³ و سپس وارد شهر شدند.⁴

ورود و حضور امام در شهر مکه با استقبال بزرگان و اهالی شهر همراه بود. ساکنان شهر و زائران و حاجیان هر روز به محضر مقدس امام مشرف می‌شدند.امام حسین (ع) در مدت حضورشان در شهر مکه که تا ماه ذی‌الحجه ادامه داشت، بدون توجه به کارشکنی برخی اطرافیان و سخت‌گیرى عاملان و مأموران یزید، به روشنگرى مسلمانان در مکه پرداخت و سرانجام در تاریخ هشتم ماه ذی‌الحجه حرکت تاریخی خود را آغاز و مکه را به مقصد کوفه ترک کردند.⁵

___________________________________________________________________________

^{پی‌نوشت‌ها:}

^{1- تاریخ طبری،ج5،ص.351/ الارشاد شیخ مفید، ج2، ص 35./ المناقب ابن شهرآشوب،ج4،ص89.}

^{2- الفتوح، ج5، ص 22./مقتل خوارزمی، جا، ص274.}

^{3- و چون (موسى) به سوى مدین روى نهاد، گفت: امید است که پروردگارم مرا به راه راست هدایت فرماید.(قصص.22)}

^{4- تاریخ طبری، ح5، ص343. / الکامل فی التاریخ، ج4، ص 17. / تذکره الخواص، ص214.}

^{5- الارشاد شیخ مفید، ص 373 / کلمات الامام الحسین(ع)، شریفى، ص 305/ منتهى الآمال، شیخ عباس قمى، ج1، ص 301 / مناقب آل ابى‌طالب، ابن شهر آشوب، ج3، ص 240.}