به گزارش کرب و بلا، نخستین نامه‌های دعوت کوفیان از امام حسین (ع) برای عزیمت به این شهر طبق مستندات تاریخی در رمضان سال 60 هجری و کمی بعد از مرگ معاویه و روی کار آمدن یزید به عنوان خلیفه مسلمین ارسال شد.
در بررسی نامه‌های ارسالی کوفیان به امام حسین (ع) متن و نحوه دعوت از آن حضرت متفاوت به نظر می‌رسد؛ در نخستین مرحله از ارسال این نامه‌ها که از سوی زعما و بزرگان کوفی صورت گرفته است به موضوع شکوه و شکایت از اوضاع بلاد مسلمین اشاره شده است و اینکه اکنون زمان آن رسیده است که رهبری مصلح و خداشناس به پشتوانه حمایت شیعیان واقعی در تشکیل حکومتی بر موازین شرخ و سنت پیغمبر (ص) اقدام نماید. متن نامه افرادی همچون سلیمان بن صرد، مسیب بن نجبه، رفاعه بن شداد و حبیب بن مظاهر از این جنس است و 10 رمضان به دست امام حسین (ع) در مکه رسید به شرح زیر است:
درود بر تو و ما با تو سپاس می‌گوییم خدایی را که جز او خدایی نیست.
امّا بعد، سپاس خدایی را که دشمن ستمکار و سرکش تو را در هم شکست، آنکه بر این امّت حمله کرد و خلافت را به یغما برد و اموال امّت را غصب کرد و بدون رضایت آن‌ها فرمانروایی آن‌ها را به دست گرفت، آنگاه نیکان آن‌ها را کشت و اشرار را ابقا کرد و مال خدا را میان ستمکاران و ثروتمندان قرار داد. پس دور باد از رحمت خداوند همچنان که قوم ثمود از رحمت خداوند دور ماندند.
همانا امامی بر ما نیست، پس به سوی ما بیا شاید که خداوند ما را به وسیله تو بر حق گردآورد و نعمان بن بشیر در کاخ امارت است و ما نه در جمعه‌ها با او نماز می‌خوانیم و نه در عید با او بیرون می‌رویم؛ و هرگاه به ما خبر رسد که تو به سوی ما آمده‌ای، ما او را از شهر بیرون می‌کنیم تا اینکه او را به شام روانه سازیم، ان شاء‌الله.» (الإرشاد،2 شیخ مفید، جلد دو/ صفحه 34 و بحارالانوار علامه مجلسی، صفحه 334-333).
براساس این گزارش دو روز پس از فرستادن نامه اول، مردم کوفه، قیس بن مسهر صیداوی، عبدالرحمن بن عبداللّه ارحبی و عماره بن عبد سلولی را به همراه یکصد و پنجاه نامه نزد امام حسین (ع) فرستادند که برخی از این نامه‌ها تنها از سوی یک نفر نوشته شده بود و برخی دیگر از سوی دو نفر یا چهار نفر بود و این نامه ها دوازدهم رمضان در مکه به دست امام حسین (ع) رسید. (الأرشاد، شیخ مفید، ج 2، ص 35).
همچنین دو روز پس از مردم کوفه، هانی بن هانی سبیعی و سعید بن عبدالله حنفی را به سوی امام حسین (ع) روانه کردند که متن نامه آ«ها به شرح زیر است:
بسم‌الله الرحمن الرحیم
این نامه‌ای است به حسین بن علی از سوی شیعیان او از مؤمنان و مسلمانان. امّا بعد، بشتاب زیرا که مردم منتظر شما هستند و همه بر شما اتفاق نظر دارند، پس بشتاب بشتاب! و باز بشتاب بشتاب! والسلام. (تاریخ طبری، ج 4، ص 262؛ مناقب، ابن شهرآشوب،ج 4، ص 97).
مرحله چهارم ارسال نامه‌ها با متنی متفاوت از سوی اشخاصی که گویا چندان به این دعوت موافق نبودند اما همرنگ جماعت شدند تا رسوا نشوند صورت گرفت اشخاصی همچون شبث بن ربعی، حجار بن ابجر، یزید بن حارث بن رویم، عروه بن قیس، عمرو بن حجاج زبیدی و محمد بن عمرو تیمی که در روز عاشورا در برابر امام حسین (ع) و یارانش صف‌آرایی کردند و بر روی ایشان شمشیر کشیدند و متن این نامه از این قرار است:
باغ‌ها سرسبز گشته و میوه‌ها رسیده است، پس هرگاه که اراده کردی بیا که سربازان آماده برای یاری تو در انتظار نشسته‌اند، والسلام.(تاریخ طبری، ج 4، ص 261-262؛ مناقب، ابن شهر آشوب ؛ج 4، ص 97).
