به گزارش کرب و بلا، هنر تعزیه و تعزیه خوانی در جای جای ایران اسلامی، از پایگاه و کانونه های بی‌شماری برخوردار است اما شاید به تحقیق بتوان گفت که فلات مرکزی ایران و شهرهای در مجاورت کویر و یا کوهپایه از اصالت و قدمت بیشتری در پرداختن به این هنر برخوردار باشند.
یکی از شهرهای اصیل ایرانی که تعزیه و تعزیه‌خوانی از قدیم الایام در آن مرسوم بوده است، تفرش است؛ شهری از توابع استان مرکزی که در آن جاذبه های توریستی طبیعی و مصنوعی زیادی وجود دارد و از آن جمله به دلیل قدمت زیاد این شهر، از دوران‌های بسیار دور، ابنیه و ساختمان‌هایی مشهور که یادآور شکوه و جلال معماری ایرانی است در آن به چشم می‌خورد.
به سبب رواج تعزیه در این شهر و از آنجا که تعزیه و تعزیه خوانی و عزاداری برای اباعبدالله الحسین (ع) مکانی تعریف شده به نام تکیه دارد لذا ساخت و ساز تکیه در این شهر نیز از قدمت زیادی برخوردار است و از میان بیشمار تکیه‌های قدیمی در این شهر شاید معروفترین آنها تکیه «زاغرم» باشد.
این تکیه با بیش از 150 سال قدمت، قدیمی‌ترین تکیه در کشور پس از تکیه «دولت» در تهران است که با پوشش چوبی بنای به تاریخ 9/1/1378 به شماره 2281 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
تکیه «زاغرم» از معماری قابل توجه ایرانی برخورداراست و سال احداث و ساخت آن را 1274 هجری قمری عنوان کرده‌اند که با خشت و کاهگل و تیرهای چوبی بنا شده در دوران قاجار است و کتیبه سنگی که بر روی جرز سمت راست ایوان ورودی این تکیه قرار گرفته این ادعا را ثابت می‌کند که این بنا در دوران ناصرالدین شاه قاجار احداث شده است.
ایوان های ایجاد شده در این بنا که محل استقرار عزاداران و تماشاچیان مجالس تعزیه است به شیوه مقرنس‌کاری شباهت به معماری دوره صفویه دارد و همچنان با وجود این قدمت فراوان هر ساله پذیرای خیل عظیم مشتاقان به عزاداری سیدالشهدا (ع) است.
