آیت‌الله حاج شیخ محمدحسین سیبویه حائری، که می‌توان او را زنده‌کننده سنت مقتل‌خوانی به صورت درست و صحیح آن در ایران پس از انقلاب دانست، در مشهد مقدس درگذشت.
وی که از اساتید حوزه علمیه خراسان بود و زیر نظر اساتیدی همچون مرحوم پدرش آیت‌الله حاج شیخ محمدعلی سیبویه و حضرات آیات حاج شیخ جعفر رشتی، حاج شیخ یوسف حائری خراسانی و حاج سید محمدهادی میلانی کسب فیض کرده بود، به علت بیماری کلیوی چند روزی در بیمارستان امام زمان(عج) مشهد بستری بود و سپس درگذشت.
ایشان پس از اخراج از عراق توسط صدام در سال 58، مقیم مشهد مقدس شد و در این شهر مدرسه علمیه امام حسین(ع) را برای تربیت طلاب علوم دینی راه‌اندازی کرد و در سالیان اخیر هم استاد سطوح عالیه حوزه علمیه مشهد بود.
مقتل خوانی روز عاشورای این عالم بزرگ در حسینیه نجفی‌های مشهد که هر ساله به دو زبان عربی و فارسی انجام می‌شد،یکی از حزن‌انگیزترین مجالس عزاداری سیدالشهدا(علیه‌السلام) در مشهد مقدس بود و بسیاری از علما در آن شرکت می‌کردند.
مقتل خوانی روز عاشورای این عالم بزرگ در حسینیه نجفی‌های مشهد که هر ساله به دو زبان عربی و فارسی انجام می‌شد،یکی از حزن‌انگیزترین مجالس عزاداری سیدالشهدا (علیه‌السلام) در مشهد مقدس بود و بسیاری از علما در آن شرکت می‌کردند.
زندگی‌نامه آیت‌الله حاج شیخ محمدحسین سیبویه حائری
آیت‌الله سیبویه متولد سال 1306 شمسی در شهر مقدس کربلا بود که بعد گذران دوران تحصیلات ابتدایی عازم نجف شد و به تحصیل در علوم حوزوی پرداخت. پدر ایشان آیت‌الله محمد علی سیبویه از علمای و مراجع زمان خود محسوب می‌شدند و مادر وی هم نوه آیت‌الله شیخ محمد باقر اصفهانی بود.
مرحوم آیت‌الله سیبویه از شاگردان زبده آیت‌الله خوئی(ره) به شمار می‌رفت که پیش از این از محضر استادانی همچون پدر خویش در مبحث ادبیات، فقه، اصول و تفسیر و دروس آیات حاج شیخ جعفر رشتی در بحث منطق و معالم و حاج شیخ محمد علی سُنقُری و حاج شیخ محمد خطیب در درس شرح لمعه بهره جستند.
دروس رسائل و مکاسب را نزد حاج شیخ محمدرضا اصفهانی و حاج شیخ یوسف حائری خراسانی در کنار درس تفسیر حاج سید محمدهادی میلانی شرکت کردند و پس از آن از محضر آیات حاج سید احمد اشکوری در مکاسب و حاج شیخ مجتبی لنکرانی در کفایه و دروس حاج شیخ صدرای بادکوبه‌ای و حاج سید محمدباقر محلاتی کسب فیض کردند.
وی در ادامه مبحث خارج خود را با حضور در درس آیت‌الله حاج میرزاحسن یزدی و پس از آن آیت‌الله میرزاحسن بجنوردی و میرزا باقر زنجانی پی گرفت و در دروس آیت‌الله خوئی نیز شرکت کرد.
آیت‌الله سیبویه در حوزه نجف به تدریس علوم حوزوی پرداخت و با فعالیت در مسجد جامع شیخ طوسی(ره) آنجا را به پایگاهی علمی مذهبی در تبلیغ معارف دین و مذهب شیعه تبدیل کرد و در سال 1358 که توسط صدام از نجف اخراج شد به همراه جمعی از علما، مشهد را جهت حضور و ادامه فعالیت خود برگزید.
وی در مشهد نزدیک به حرم علی بن موسی‌الرضا(ع) مدرسه علمیه امام حسین(ع) را تأسیس کرد و به تدریس علوم دینی و تربیت طلاب و روحانیون ممتاز مشغول شد. درس خارج وی نیز تا چند سال پیش ادامه داشت که بر اثر مریضی و وخامت وضعیت جسمانی تعطیل شد.
یکی از خصوصیات مطرح وی توجه و بها دادن به تبلیغ، منبر و روضه‌خوانی بود که خود در نجف و در مشهد به آن اهتمام می‌ورزید.
