محمود کریمی فاضل یکی دیگر از پیرغلامان حسینی است که همچون دیگر پیران این راه ارزش فعالیت در دستگاه امام حسین (علیه‌السلام) را فراتر از هر رقم و عددی می‌داند، او در معرفی خود گفت: متولد 1334 تهران هستم، مداحی را از کودکی آغاز کردم، در دوران کودکی ابتدا اذان می‌گفتم بعد کم‌کم دعا را شروع کردم، از شش سالگی شعرخوانی می‌کردم و به مرور با مداحی آشنا شدم و تا الآن که 60 سال دارم همچنان مداحی می‌کنم، الگوی من بیشتر اساتید پیشکسوت بودند یعنی با اینکه خودم جوان بودم اما الگوی من افراد پیر و باتجربه بودند زیرا امیرالمؤمنین می‌فرمایند: «التجربه فوق العلم»
وی همچنین افزود: معتقد هستم روضه بیشتر جوششی است و در درجه دوم، کوشش در آن نقش دارد، همچنین پیرغلام الزاماً نباید پیر باشد بلکه باید صفت پیری یعنی پختگی را داشته باشد لذا اگر کسی استعداد و تجربه داشته باشد پیرغلام است.
اشک برای سیدالشهدا عامال ریزش گناهان است
این پیرغلام حسینی اظهار کرد: هر مصیبتی به جز مصیبت امام حسین (ع)، حزن‌آور است و خود امام حسین (ع) نیز در روز عاشورا چهره‌اش گشاده می‌شد زیرا کارش تقرب الی الله بود لذا کسی که به مجلس امام حسین (ع) می‌رود و اشک می‌ریزد سبک می‌شود و گناهانش ریخته می‌شود اما اشک‌های دیگر حزن‌آور است، تعبیر ساده این است که اشک مخلصانه برای سیدالشهدا همانند دوش آب انسان را پاک می‌کند.
وی تصریح کرد: اکثر جوانان که به مداحی روی می‌آورند انگیزه شهرت، مادیات و محبوبیت دارند ولی در قدیم این‌طور نبود بلکه مداحی را مثل نماز و روزه از عبادات می‌دانستند و معتقد بودند وقتی به اباعبدالله سلام می‌دهی در پرونده‌ات نام آقا امام حسین (ع) نوشته می‌شود و این خیلی ارزشمند است، امروزه جوانان به دنبال سبک هستند البته سبک اگر از یک نوکر امام حسین (ع) باشد خوب است ولی اگر سبک از یک شخص بی‌دین اقتباس شود مثل این است که آب را از جام کثیفی به جام تمیزی بریزیم ولی سبک یک نوکر امام حسین (ع) مثل حاج ناظم، شاه حسین بهاری و دیگر قدیمی‌ها این‌طور نبود.
کریمی در ادامه بیان کرد: در مداحی غرض اگر الهی باشد خیلی خوب است اما اگر هدفمان فقط این باشد که بخواهیم برای مادیاتمان جوانان را جذب کنیم نتیجه بدی دارد، البته جذب جوان خوب است اما باید دید به چه هزینه‌ای می‌خواهیم این کار را بکنیم، آیا درست است که از تمام کارهای سنتی خودمان دست بکشیم؟! محمد علامه به محض اینکه «السلام علیک یا اباعبدالله» می‌گفت همه گریه می‌کردیم، یا حاج‌آقا جلال روضه‌خوان به محض اینکه می‌گفت «صلی‌الله علیک یا اباعبدالله» همه گریه می‌کردیم، همچنین شیخ رضا سراج و حاج‌آقا صدرا از جمله کسانی بودند که به محض اینکه بر منبر می‌نشستند و نگاهشان می‌کردیم گریه‌مان می‌گرفت.
امام حسین (ع) مقابل حضرت قاسم (ع)، علی اکبرش را نمی‌بوسید
وی گفت: یکی از اخلاقیات سیدالشهدا این بود که هیچ‌وقت مقابل حضرت قاسم (ع)، علی‌اکبرش را نمی‌بوسید، رابطه‌اش با همه عیال‌هایش در یک سطح بود و رابطه‌اش با حضرت زینب (س) بسیار زیبا و آموزنده بود، ما نباید فقط مداحی کنیم و پول بگیریم، مگر امام حسین (ع) کاسبی است؟! من وظیفه دارم برای اباعبدالله کار عبادی انجام دهم چه چیزی بدهند و چه چیزی ندهند، البته اگر ارتزاق من از این راه است، دعوت‌کننده باید به این مطلب توجه کند من مداح نباید بگویم چقدر پول می‌خواهم، من همین امروز بعدازظهر روضه بروم 20 هزار تومان می‌دهند ولی همان را روی چشمم می‌گذارم و آن را با دو میلیارد عوض نمی‌کنم چون برکت دارد.
این ذاکر اهل بیت (ع) افزود: مداحان باید درس بخوانند، اخلاقیات داشته باشند، اشعار بی‌پایه و اساس را کنار بگذارند و به اشعار قدما مثل اشعار نیّر و کمپانی روی بیاورند که برای خودشان بهتر است، من خطر بزرگی احساس می‌کنم که برخی جاده خاکی بروند و از آنچه می‌خواستند بدست بیاورند دور شده و به انحراف کشیده شوند، برخی از آنان حتی انحراف اخلاقی پیدا می‌کنند یعنی انگار امام حسینی درکار نیست، شخصی برای من تعریف می‌کرد که 20 میلیون به او پیشنهاد کرده‌اند اما قبول نکرده و گفته است من کمتر از 30 میلیون تومان نمی‌گیرم! اما آیا یک قسمت از زندگی ائمه (ع) را می‌تواند بگوید؟!
مگر جلسه امام حسین (ع) را نفری حساب می‌کنند؟! از کجا می‌دانی شاید یکی از همان پنج شش نفر امام زمان (عج) باشد، «کس نمی‌داند در این بحر عمیق، سنگ‌ریزه خرد دارد یا عقیق» ممکن است دو نفر از یک جمعیت بلند شوند یک یا الله بگویند و همه کارها درست شود، اینجا دل شکسته می‌خرند و زهد و تقوا می‌خواهند.
مداح باید علوم ابتدایی حوزوی را بداند
وی اظهار کرد: مداح باید از علوم حوزوی حداقل جامع المقدمات را خوانده باشد زیرا مداح با متن عربی سروکار دارد مخصوصاً برای خواندن قرآن که یکی از ثقلین است لازم است آن را بداند و دقت شود که قرآن و اهل بیت (ع) دو بال هستند و یکی از کارهای غلط این است که گاهی برخی اهل بیت (ع) را از قرآن بالاتر می‌برند و گاهی قرآن را از اهل بیت (ع) بالاتر می‌برند در حالی که این دو موازی یکدیگر هستند که یکی صامت و دیگری ناطق است و اگر قرار بر این باشد که بین قرآن و امام حسین (ع) یکی بماند امام حسین (ع) باید فدای قرآن شود چون قرآن ثقل اکبر است و اهل بیت (ع) ثقل اصغر هستند و باید روی این مطلب دقت شود لذا می‌بینیم که سر بریده امام حسین (ع) در تشت نیز قرآن می‌خواند یا حضرت زهرا (س) می‌فرمایند یا علی بر سر قبر من قرآن بخوان، این یعنی ما با قرآن هستیم.
شاید یکی از همان پنج شش نفر امام زمان (عج) باشد
این پیرغلام حسینی در مورد آرزویش بیان کرد: من اول می‌خواهم سیدالشهدا از من راضی باشد و دوم می‌خواهم به محض اینکه سَرم را زمین گذاشتم سرم در دامن اباعبدالله (ع) باشد و من به این اتفاق امیدوار هستم.
مگر جلسه امام حسین (ع) را نفری حساب می‌کنند؟
وی خطاب به جوانان گفت: من نصیحت را در حد خودم نمی‌دانم ولی چون جوانان را دوست دارم به آنان می‌گویم کاری کنند که دل ممدوحشان را نشکانند تا فردای قیامت ائمه (ع) نگویند تو هرچه خواندی پولش را گرفتی پس کدام را برای ما خواندی؟! در صورتی که مداح باید خلوتش از جلتش بهتر باشد نه اینکه به کسی بگویند: «جمعیت حاضران مجلست همین است؟» مگر جلسه امام حسین (ع) را نفری حساب می‌کنند؟! از کجا می‌دانی شاید یکی از همان پنج شش نفر امام زمان (عج) باشد، «کس نمی‌داند در این بحر عمیق، سنگ‌ریزه خرد دارد یا عقیق» ممکن است دو نفر از یک جمعیت بلند شوند یک یا الله بگویند و همه کارها درست شود، اینجا دل شکسته می‌خرند و زهد و تقوا می‌خواهند.
کریمی در پایان تأکید کرد: جوانان، امام حسین (ع) را نفروشند چون ضرر می‌کنند حتی اگر برای خواندنش یک میلیارد هم بگیرند ضرر کرده‌اند، یک «السلام علیک یا اباعبدالله» گفتن یک جهان می‌ارزد چون خدا و معصومان (ع) را خشنود کرده‌ای.
