به گزارش کرب و بلا به نقل از ایسنا، فرزاد هاشمی، عکاس هنری، گفت: متأسفانه بسیاری از مراسم، با شعار همراه بوده است، یعنی کمی از عمق موضوع و مفهوم این‌گونه مراسم فاصله گرفته‌ایم. بنابراین آنچه در قاب دوربین عکاسان ثبت می‌شود، آنچنان جذاب و تأثیرگذار نیست، حتی رسانه‌ای مانند صداوسیما هم در مراسمی که حالت معرفتی و با دل و روح مردم سروکار دارد، دوربینش را روی چهره عزاداران زوم می‌کند و به این ترتیب، مانع می‌شود مراسم را آن‌گونه که هست ببینیم.
او ادامه داد: به‌عنوان مثال، مراسم تاسوعا و عاشورای در روستای تاریخی ابیانه که ریشه‌ای چند صد ساله دارد، در حال حاضر درگیر این جریان شده است، یعنی مردمی که برای عزاداری می‌آیند، می‌داند که عزاداری‌شان در رسانه‌ها و دوربین‌ها ثبت می‌شود و به نظر من، این پیش‌زمینه در حالت معرفتی و مفهومی مراسم تأثیر می‌گذارد.
این عکاس درباره نقش عکاسان مستند اجتماعی در این زمینه گفت: عکاسان باید تلاش کنند از اصل ماجرا عکس بگیرند و به یک نتیجه صحیح برسند. آن‌ها باید عمق ماجرا و مفهوم یک جریان مذهبی را در عکس‌های‌شان نشان دهند. من به‌عنوان یک عکاس مستند اجتماعی، ترجیح می‌دهم در این ایام به روستاهای دورافتاده‌ای در شهرستان‌های یزد و اصفهان بروم و عکاسی کنم، چون در این مناطق هنوز خصلت‌های مراسم عزاداری تغییر نکرده و دوربین عکاسی و فیلمبرداری تأثیری روی خاصیت مراسم آن‌ها نگذاشته است.
هاشمی ادامه داد: در حال حاضر بیشتر عکس‌هایی که از عزاداری‌ها گرفته می‌شود، با عکس‌هایی که مثلا از مراسم 22 بهمن گرفته می‌شود، تفاوت چندانی ندارد. در حالی که ماهیت این دو مراسم کاملا متفاوت است. متأسفانه تغییراتی در مراسم عزاداری و مذهبی در چند سال گذشته اتفاق افتاده است که نه‌تنها آفتی برای عکاسی مستند اجتماعی، بلکه آفتی برای جامعه ما محسوب می‌شود. عکاس باید کالبدی از مستند اجتماعی را در قاب دوربینش ثبت کند، اما آن چیز که جلوی چشم مخاطب قرار می‌گیرد از اصل و ریشه‌اش فاصله دارد. علاقه مردم به دیده شدن باعث شده است که در عکس‌های عزاداری با واقعیت و حقیقت کامل مواجه نشویم. در این صورت است که اصل و پایه اتفاق گم می‌شود و نه‌تنها به مراسم لطمه می‌زند، بلکه ما به چند قاب نمادین و تکراری می‌رسیم که عمقی ندارند.
این عکاس با بیان این‌که بیش از 10 سال است از مراسم عزاداری عاشورا عکاسی نمی‌کند، افزود: احساس می‌کنم عکس‌هایی که 20 سال پیش از عزاداری‌ها گرفته شده است، بسیار باارزش‌تر و واقعی‌تر از عکس‌های چند سال اخیر هستند. با وجود تغییر رفتارها در مراسم مذهبی، عکاس مستند اجتماعی چه کار می‌تواند بکند؟ خود من چند سالی است که دیگر به‌دنبال این موضوع نرفته‌ام و سعی می‌کنم از اتفاقات مستندتری عکاسی کنم. در این راستا به مناطقی می‌روم که تحت تأثیر رسانه‌ها مفهوم خود را از دست نداده‌اند.
