به نظر میرسد جایگاه حضرت زینب(س) در نزد شیعیان، اهل سنت، مسیحیان و سایر مکاتب که به این مبحث پرداختهاند با یکدیگر تفاوتی نداشته باشد. عموماً محققان مکاتب مختلف، حضرت زینب(س) را فردی شجاع، مسئولیتپذیر و صبور معرفی کردهاند که با خطابههای آتشین خویش چهره حقیقت را آشکار ساخت و حکومت اموی را رسوا نمود.
«کورت فریشلر» آلمانی که کتابی نسبتاً مفصل در ارتباط با امام حسین(ع) نوشته است رسالت حضرت زینب(س) را به خوبی بیان کرده و مینویسد: «بعد از آنکه تمام اسیران وارد مجلس عبیدالله بن زیاد شدند و نشستند، زینب دخت امام علی بن ابیطالب(ع) و خواهر امام حسین(ع) وارد شد، علت تاخیر ورود زینب این بود که وی مسئولیت اداره امور اسیران را داشت و قبل از اینکه وارد بر حاکم عراق شود دقت کرد که هیچ یک از کودکان در خارج نمانند یا اینکه گم شوند و غذای کودکان را خود میداد و همواره در موقع غذا دادن شماره غذاها و شماره کودکان را تطبیق میکرد که مبادا طفلی بیغذا بماند و چون تقسیم کننده غذا بود بعضی از اوقات حتی یک لقمه برای او نمیماند و با گرسنگی بسر میبرد... عبیدالله بن زیاد گفت: خدا را شکر میکنم که نشان داد شما ناحق هستید... زینب گفت: خدا را شکر میکنم که ما را از هر گونه آلودگی مصون کرد و مردان ما در تمام عمر با امانت و تقوی و صداقت زندگی کردند... خداوند پاداش برادرم حسین(ع) را داد و او اینک در بهشت با جدش رسول خدا(ص) بسر میبرد. آن‌هایی که او را کشتند هم در این دنیا ملعون و سرافکنده میشوند و هم در آن دنیا»[1].
کورت فریشلر بعد از آنکه به شجاعت حضرت زینب(س) در مجلس یزید در شام اشاره میکند، خطبه تاریخی آن حضرت را ذکر کرده است.
وی مینویسد، «مضمون قسمت اصلی نطق حضرت زینب دختر علی بن ابی طالب علیهماالسلام که بدون وقفه و فی البداهه ایراد شد از این قرار است»[2] و سپس این خطبه مهم را بیان می کند. سپس مینویسد: «هنوز صحبت زینب تمام نشده بود و کسانی که در مجلس یزید حضور داشتند بدقت سخنان آن زن را میشنیدند و از شجاعت وی حیرت میکردند تا آن روز کسی جرأت نکرده بود که آن طور صریح و بدون پرده ظلم و فسق و رشوه خواری دستگاه خلافت یزید بن معاویه را رودررو و با حضور شاهدان و مستمعان زیادی به او بگوید. حتی در دوره معاویه، پدر یزید با این که وی نسبت به پسرش مردی معتدل و آرام بود کسی جرأت نکرد آن طور بیپرده و صریح صحبت کند»[3]
این نویسنده در پایان کتابش این سؤال را مطرح میکند که آیا نفرین حضرت زینب سلام الله علیها نسل اموی را از بین برد؟ و سپس در جواب این سؤال مینویسد: «... آنگاه بر اثر طول مدت خلافت بنی عباس، حتی نام امویان هم از بین رفت و تو گوئی نفرین زینب بنت علی آن‌ها را به کلی نابود کرد. امروز در سراسر جهان اسلامی یک نفر وجود ندارد که بگوید وی از نسل بنی امیه است»[4].
پی نوشت ها:
[1] . کورت فریشلر، امام حسین(علیه السلام) و ایران ترجمه ذبیح ا... صفوری تهران، سازمان انتشارات جاویدان، 1362، ص 477 ـ 476.
[2] . همان، ص 517.
[3] . همان، ص 520.
[4] . همان، ص 563.
