حضرت فاطمه (س) در خطبه عیادت، ضمن اعلام برائت از پیمان‌شکنان و نکوهش مردم دنباله‌رو، تصویری از بی‌وفایی آنان را ترسیم می‌کند و در چند محور ضمن تبیین شرایط موجود، آینده‌ای ناخوشایند برای مسلمانان را پیش‌بینی کرد.

امام سجاد (ع) خواهر خردسال خود را در همین منطقه به خاک می‌سپارد و نهالی کنار قبر خوله می‌کارد تا ابن مزار غریب برای شیعیان شناخته و تکریم شود.

از جمله اقدامات امام صادق (ع) در احیا و تبیین احکام دینی؛  تاکید ویژه بر اقامه مجدد شعائر حسینی و زنده نگه‌داشتن زیارت آن حضرت بوده است.

نویسنده در کتاب «بینایی؛ با والاترین اصحاب تاریخ تا عاشورا» همراهی اصحاب غیر بنی‌هاشم امام حسین (ع) تا لحظه شهادت را روایت کرده است.

وجود نوحه‌ها و مراثی قدیمی در رثای شهادت حسین بن علی (ع) حکایت از نفوذ عقاید شیعه در برخی طبقات مردم اندلس و مغرب عربی و دلبستگی شدید آنان به حضرت سیدالشهدا (ع) و برپایی مجالس عزاداری برای نواده گرامی پیامبر دارد.

عاشورای حسینی و قیام مهدی موعود (عج) حلقه‌ای از حلقات مبارزه اهل حق و باطل دانسته شده است. به نوعی عاشورا زمینه‌ساز انتظار ظهور و قیام مهدی محقق کننده‌ی اهداف عاشورا در سطحی جهانی است.

علی‌اکبر(ع) در این مرحله آخر از حیات ظاهری خود، به نکته بـسیار مهمی اشاره می‌کند و آن این‌که میدان‌های سخت و از جمله جنگ است که موجب می‌شود مرزهای ملبس شده حق و باطل از یکدیگر تمیز داده شوند.

به گفته استاد حوزه علمیه قم، گرچه امام حسین (ع) در برابر معاویه دست به شمشیر نبرد، ولی حقایق را بدون هیچ‌گونه ملاحظه و واهمه‌ای تبیین و روشن کردند.

حسنین (ع) آگاه‌ترین و عالم‌ترین افراد روزگار خود بودند. این مطلب را تنها شیعیان نگفته‌اند، بلکه در کتب اهل سنت نیز بیان شده است که حسنین از افرادی بودند که معضلات علمی و فرهنگی جامعه را حل می‌کردند.

امام باید مکانی را برای هجرت خود انتخاب می‌کرد که اولا بتواند در آنجا آزادانه و در کمال امنیت، دیدگاه‌های خود را ابراز کند. ثانیاً بتواند آنجا را محلی برای انتقال دیدگاه‌های خود به سرتاسر مملکت اسلامی قرار دهد.