دبیرکل مجمع جهانی اهل‌بیت (ع) در دیدار اعضای بنیاد بین‌المللی عاشورا بر ضرورت معرفی ابعاد گوناگون قیام امام حسین (ع) به جهانیان تأکید کرد.

بسیاری از رویدادهای مشهور تاریخ اسلام به ویژه  در دوران خلافت معاویه و پسرش یزید که منجر به جنگ‌هایی همچون صفین و واقعه عاشورا شد، حاکی از عدم بینش و نگرش درست  مردم دارد تا آنجا که عده‌ای که در جبهه حق بودند، خواسته  و ناخواسته آب در آسیاب دشمن ریختند.

هنگامی که جامعه دچار انحراف شده، روحیه رفاه‌طلبی و دنیازدگی بر آن غلبه و فساد سیاسی و اخلاقی و اجتماعی آن را در محاصره قرار داد، امام سجّاد (ع) توانست از دعا برای بیان بخشی از عقاید خود استفاده کند و بار دیگر تحرکی در جامعه برای توجه به معرفت و عبادت و بندگی خداوند ایجاد کند.

عزاداری سیدالشهدا (ع) و گرامیداشت یاد و خاطره عاشورا همواره در سیره ائمه (ع) مورد تأکید بوده است و حتی پیش از واقعه نیز بر این امر اصرار داشتند با این حال نخستین اقامه عزا و سوگواری بر شهدای دشت کربلا توسط حضرت زینب (س) و حضرت سجاد (ع) بلافاصله بعد از عاشورا روی داد.

اهل بیت (ع) از جمله امام حسین(ع) قبل از آنکه تحت علمی به نام تاریخ قرار گیرند، تحت علم مطالعاتی به نام سیره قرار گرفته و ما باید این مسئله را نیز مورد توجه قرار دهیم که سیره با تاریخ قدری متفاوت است و موضوع تاریخ، انسان و حوادث آن بما هو انسان است، اما موضوع سیره، انسان بما هو معصوم است. 

ظلم و بدعت نهادینه شده در شرایطی که هر چند ظاهر دین حفظ شده اما موجب گسترش اشرافیت، فساد، فحشا، مسائل انحرافی در جامعه بود از جمله خطرات جدی بودند که اصل اسلام را تهدید می‌کردند و موجب شد که امام حسین (ع) علیه چنین فضایی قیام کند.

حاکم اسلامی هیچگاه نمی‌تواند با حکومت ظلم و جور کنار بیاید به همین دلیل امام حسین (ع) ابتدا از شهر مدینه کوچ کرد و سپس دست به قیام زد، قیامی که مسلحانه نبود چراکه در این صورت اهل بیت (ع) را با خود همراه نمی‌کرد.

آزادگی و آزادی حقیقی در پرتو بندگی خداوند برای انسان حاصل می‌شود به این معنا که بتواند از تعلقات و علاقه‌های دنیوی جدا شود و پا روی هوای نفس بگذارد که عین حریت است.

سه توجیه؛ عدم اطاعت سیدالشهدا (ع) از حاکم، خروج ایشان از اجتماع مسلمین و بیعت نکردن با حاکم و یا خلیفه مسلمین، دلایلی بود که امویان با استناد به آنها کمر به قتال و کشتن حسین بن علی (ع) بستند.

ترفندها و نیرنگ‌های معاویه در طول 20 سال خلافت بر مسلمین کار را به جایی رسانده بود که امام حسین (ع) هر چه از گذشته داستان و روایت در حقانیت خود، برادر و پدر گرامیشان بیان می‌کردند آنها نمی پذیرفتند و در نهایت امام (ع) به آنها می‌گوید پس بگذارید از همین راهی که آمدم برگردم.