در آیه 84 سوره بقره آمده است:

وَ إِذْ أَخَذْنا میثاقَکُمْ لا تَسْفِکُونَ دِماءَکُمْ وَ لا تُخْرِجُونَ أَنْفُسَکُمْ مِنْ دِیارِکُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَ أَنْتُمْ تَشْهَدُون.‌

ترجمه: و هنگامى که از شما پیمان گرفتیم که خون یکدیگر را نریزید و یکدیگر را از خانه و کاشانه خود نرانید، شما پذیرفتید و بر آن گواه بودید.

   آیه 84 سوره بقره و آیه قبل و بعد از این آیه به عهدی که خدا با قوم بنی‌اسرائیل بسته اشاره می‌کند که آن‌ها فقط خدا را بپرستند و به پدر و مادر نیکی کنند و همچنین حق ذی‌القربی و یتیمان و مساکین را رعایت کنند و نماز بپا دارند و زکات بدهند و در مقابل عهدشکنی و نقض پیمانی که بنی‌اسرائیل داشتند را توضیح می‌دهد.

مساله مهمی که هنگام تلاوت قرآن باید توجه داشت این است که هرکدام از آیات قرآن علاوه بر ظاهر خود باطنی هم دارند که با مراجعه به مفسر قرآن باید از آن خبردار شد؛ بنابراین قرآن یک حقیقت زنده است؛ یعنی وقتی از داستان قوم یهود و نقض پیمانشان صحبت می‌کند این آیه برای زمان اکنون هم حقیقتی را در بردارد پس هر آیه علاوه بر ظاهر آن، باطنی هم دارد که مفسر قرآن یعنی رسول‌الله (ص) آن را برای ما بازگو می‌کنند.

حال به تفسیر این آیه رجوع می‌کنیم:

پیامبر اکرم (ص) وقتى که این آیه درباره یهودیان نازل شد فرمودند: آن‌ها (یهودیان) نقض عهد کرده، پیغمبران خدا را تکذیب و آنان را به قتل رساندند. اى مسلمانان آیا خبر ندهم به شما در مورد کسانی  که در امت من شباهت به یهودى‌‌ها دارند؟ عرض کردند: بفرمائید آن‌ها چه اشخاصى هستند؟ پیامبر (ص) فرمودند: عده‌ای از امت من ادعا می‌کنند که مذهب اسلام دارند؛ ولى بهترین فرزندان مرا به قتل می‌رسانند و شریعت مرا تغییر می‌دهند. آن‌ها دو فرزندم حسن و حسین (ع) را می‌کشند همان‌طور که پدران این یهودی‌ها زکریا و یحیى را کشتند. بدانید خداوند آن‌ها را لعنت کند و پیش از آنکه قیامت فرا رسد، قائم آل‌محمد را می‌فرستد تا باقیمانده فرزندان آن‌ها را به قتل برساند و آن قائم از اولاد فرزندم حسین (ع) است و آنان را با شمشیر دوستان خدا به جهنم می‌فرستد.[1]

لعنت خدا بر قاتلین امام حسین (ع) و دوستداران آن‌ها و یاری‌کنندگان آن‌ها باد و همچنین لعنت خدا بر کسانی که در لعن کردن دشمنان امام حسین (ع)، بدون عذر و تقیه ساکت هستند باد.

خداوند بر گریه‌کنندگان امام حسین (ع) از روى رحمت و مهربانى درود فرستد و بر کسانى که بر قاتلین امام حسین (ع) لعنت کنند نیز رحمت می‌فرستد.

هر کس راضى به قتل امام حسین (ع) باشد شریک در خون اوست و از قاتلین محسوب می‌شود.

همانا قاتلان حسین (ع) و یاری دهندگان آن‌ها و کسانی که به آن‌ها اقتدا می‌کنند از دین خدا بیزار هستند.

 خداوند به فرشتگان امر می‌کند که اشک چشم گریه‌کنندگان بر امام حسین (ع) را گرفته و به خازن بهشت بسپارند تا آن را به آب زندگانى مخلوط کند و عطر و لذت آن چند هزار برابر زیاد شود و فرشتگانى را مأمور فرماید تا اشک شوق کسانى که از قتل امام حسین (ع) مسرور می‌شوند گرفته و به مالک جهنم بدهند تا به حمیم و غساق مخلوط کنند تا حرارت و عفونت آن براى دشمنان آل‌محمد چند هزار برابر زیاد شود.

مساله‌ای که در این روایت بیش از هر چیزی قابل توجه است ادامه داشتن راه اباعبدالله (ع) هست؛ یعنی در همین زمان حاضر هم کسانی هستند که از اعمال قاتلان امام حسین (ع) پیروی می‌کنند، هستند کسانی که هنوز دشمنی با اباعبدالله (ع) می‌کنند؛ اما این بار نه با کشتن قاسم و علی‌اکبر (ع) این بار با ریختن خون زائران قاسم و علی‌اکبر(ع).

هنوز بازار قتل زهیرها و حبیب‌ بن‌ مظاهرها داغ است؛ اما این بار به جای آن‌ها رادمردانی که به قصد عرض ارادت به پیشگاه امام (ع) می‌آیند را تکه‌تکه می‌کنند.  

و در همین زمان هم هستند افرادی که گرچه با سیدالشهدا (ع) نبوده‌اند ولی هم اکنون در عزای ایشان اشک می‌ریزند در مصیبت ایشان با مادرشان فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها همدردی می‌کنند و قاتلان آن حضرت را لعن می‌کنند.

اکنون گفته پیامبر (ص) روشن می‌شود که فرمودند: در قتل حسین حرارتی در دل‌های مؤمنان است که هرگز خاموش نمی‌شود... [2].

آری ما صبر می‌کنیم و بر مصیبت شما یا اباعبدالله اشک می‌ریزیم تا روزی که خدا فرزندی از نسل شما را ظاهر سازد که اوست بر پا دارنده عدل و انتقام هر خون به‌ناحق ریخته‌ای را می‌گیرد.

آری ما صبر می‌کنیم تا ندای غربت «الا یا اهل العالم ان جدی الحسین قتلوه عطشانا [3]» را بشنویم و با پرچم «یا لثارات‌الحسین» به یاری شما بشتابیم.