ندارم از غم آن حالت که گویم حالت خود را

 پریشان‌تر شوم چون یاد آرم حسرت خود را

تو سرّ اللّهى و آگاهى از حالم ولى خواهم

 بیان سازم ز سوز دل، حدیث محنت خود را

این که این جا آرمیده روح کیست

چشم گریان و دل مجروح کیست

از کدامین چشمه‌ای جوشیده است

وز کدامین بوستان روئیده است

من کیم روح ادب روح وفا روح یقینم

من کیم خدمتگزار هل اتی و یاو سینم

همسر خورشید هستم مادر ماه زمینم

من کیم من جانشین دخت ختم المرسلینم

این قصه را بشنو ز من

کز بعد زهرا بوالحسن

آن خسرو شیرین سخن

با قلب پر درد و محن

مادری هستم که آزاده پسرها داشتم

همسری هستم که در عالم علم افراشتم

از امیرالمؤمنین الگوی دین برداشتم

پای جای پای زهرای علی بگذاشتم

تا مرا در حرم عاطفه راهم دادند

یک جهان مکرمت و عزت و جاهم دادند

یار خورشید ولا گشتم و ماهم دادند

سینه‌ای سوخته و ناله و آهم دادند

منم سنگ صبور لانه‌ی عشق

که بودم خانه‌دار خانه‌ی عشق

منم در بزم مظلومانه‌ی عشق

سرود نغز و جاویدانه‌ی عشق

من که جدا گشته ز سوی کبریایم

بنت الوقارم مادر حجب و حیایم

من برتر از زن‌های والای بهشتم

من خانه‌دار حضرت شیر خدایم

به خون دیده تر کن آستین را

به یاد آور حدیث راستین را

ببار از آسمان دیده باران

اگر گلپوش می‌خواهی زمین را

سلام از من و پروردگارِ داور من

به فاطمه به حسین و حسن به شوهر من

منم که همسریِ شیر حق نصیبم گشت

منم که سرور عالم علیست همسر من

هم خانه با امام مبین شاه دین شدی

مادر تو با حبیب خدا همنشین شدی

در آن سرا که با ملکوت است همجوار

قائم‌مقام دخت رسول امین شدی

روضه‌خوان مدینه تا شده‌ام

مثل محراب اشک تا شده‌ام

روضه‌خوان مدینه‌ام یعنی

روزگاری است نینوا شده‌ام