میلاد حسین، جان جان است امروز

تزیین، زمین و آسمان است امروز

چون بعثت انبیا به او شد تکمیل

میلاد همه پیمبران است امروز

ای کشته که عشق زنده شد از غم تو!

سیراب شده است کعبه از زمزم تو

همواره بُوَد پرچم اسلام، بلند

تا باد وزد حسین! بر پرچم تو

هر کس که گریست در عزای تو، حسین!

او را برسد لطف خدای تو، حسین!

در باغ بهشت هم بُوَد خانه‌ به دوش

هر کس نرود به کربلای تو، حسین! 

با توبه رهان ز خشم داور خود را

با گریه رسان به حوض کوثر خود را

در گریه‌ی برِ حسین اگر اشکت نیست

چون گریه کنندگان درآور خود را

وقتی که حسین یافت میلاد امروز

یزدان درِ لطف تازه بگشاد امروز

در عالم قدس یک حسین داشت خدا

کآن را به محمّد و علی داد امروز

روزی که به خون دل، طهارت کردم

آهنگ حماسۀ اسارت کردم

هنگام وداع با عزیز دل خویش

رگ‌های بریده را زیارت کردم

قاسم، گل مجتبی که دل واله‌ی اوست

ماهی است که نور سرمدی هاله‌ی اوست

ما را به ولای حسنت، یا زهرا!

امّید به مهر سیزده ساله‌ی اوست

نقش انگشتر حسین آن کس

که ز نامش قرار می‌آید

این حقیقت بُوَد که عالم را

«امر پروردگار می‌آید»

امشب دو چشم زینب اگر خواب می‌رود

با اشک چشم و خون جگر خواب می‌رود

امّا ز خاطرات جگرسوز کربلا

با اشک و آه و ناله مگر خواب می‌رود

تا بود آفتاب، غبار در تو بود

 ایجاد آن ز نور رخ انور تو بود

خواندم چو در مقام و جلالت حدیث‌ها

دیدم هر آن چه بود، گدای در تو بود

ما جدا از تو چه دیدیم، خدا می‌داند

تا چه دیدیم و شنیدیم، خدا می‌داند

این سفر بود چهل روز ولی در این راه

این چهل روز چه دیدیم، خدا می‌داند

جلوه‌ی صبر خدا در کربلا یعنی حسین

آن که جوشید از رگش خون خدا یعنی حسین

آن که ابراهیم هم سرمست از توحید اوست

با هزاران زخم و راضی بر قضا یعنی حسین